| سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 333 |
|
| ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّهُ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَأَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (6) |
| اين [قدرت نماييها] بدان سبب است که خدا خود حق است، و اوست که مردگان را زنده مى‌کند و [هم] اوست که بر هر چيزى تواناست. (6) |
| وَأَنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لَا رَيْبَ فِيهَا وَأَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ (7) |
| و [هم] آنکه رستاخيز آمدنى است [و] شکى در آن نيست، و در حقيقت، خداست که کسانى را که در گورهايند برمى‌انگيزد. (7) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِيرٍ (8) |
| و از [ميان] مردم کسى است که در باره خدا بدون هيچ دانش و بى‌هيچ رهنمود و کتاب روشنى به مجادله مى‌پردازد، (8) |
| ثَانِيَ عِطْفِهِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۖ لَهُ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ ۖ وَنُذِيقُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَذَابَ الْحَرِيقِ (9) |
| [آن هم] از سرِ نِخْوت، تا [مردم را] از راه خدا گمراه کند. در اين دنيا براى او رسوايى است، و در روز رستاخيز او را عذاب آتش سوزان مى‌چشانيم. (9) |
| ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ يَدَاكَ وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ (10) |
| اين [کيفر] به سزاى چيزهايى است که دستهاى تو پيش فرستاده است و [گرنه] خدا به بندگان خود بيدادگر نيست. (10) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَىٰ حَرْفٍ ۖ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ ۖ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَىٰ وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ (11) |
| و از ميان مردم کسى است که خدا را فقط بر يک حال [و بدون عمل] مى‌پرستد. پس اگر خيرى به او برسد بدان اطمينان يابد، و چون بلايى بدو رسد روى برتابد. در دنيا و آخرت زيان ديده است. اين است همان زيان آشکار. (11) |
| يَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُ وَمَا لَا يَنْفَعُهُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ (12) |
| به جاى خدا چيزى را مى‌خواند که نه زيانى به او مى‌رساند و نه سودش مى‌دهد. اين است همان گمراهى دور و دراز. (12) |
| يَدْعُو لَمَنْ ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ ۚ لَبِئْسَ الْمَوْلَىٰ وَلَبِئْسَ الْعَشِيرُ (13) |
| کسى را مى‌خواند که زيانش از سودش نزديکتر است. وه چه بد مولايى و چه بد دمسازى! (13) |
| إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ (14) |
| بى‌گمان، خدا کسانى را که گرويده و کارهاى شايسته کرده‌اند به باغهايى درمى‌آورد که از زير [درختان] آن رودبارها روان است. خدا هر چه بخواهد انجام مى‌دهد. (14) |
| مَنْ كَانَ يَظُنُّ أَنْ لَنْ يَنْصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ لْيَقْطَعْ فَلْيَنْظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ (15) |
| هر که مى‌پندارد که خدا [پيامبرش] را در دنيا و آخرت هرگز يارى نخواهد کرد [بگو] تا طنابى به سوى سقف کشد [و خود را حلق‌آويز کند] سپس [آن را] بِبُرَد. آنگاه بنگرد که آيا نيرنگش چيزى را که مايه خشم او شده از ميان خواهد برد؟ (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |