| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 279 |
|
| وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ ۗ لِسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَٰذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُبِينٌ (103) |
| و نيک مى‌دانيم که آنان مى‌گويند: «جز اين نيست که بشرى به او مى‌آموزد.» [نه چنين نيست، زيرا] زبان کسى که [اين] نسبت را به او مى‌دهند غير عربى است و اين [قرآن] به زبان عربى روشن است. (103) |
| إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ لَا يَهْدِيهِمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (104) |
| در حقيقت، کسانى که به آيات خدا ايمان ندارند، خدا آنان را هدايت نمى‌کند و برايشان عذابى دردناک است. (104) |
| إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ (105) |
| تنها کسانى دروغ‌پردازى مى‌کنند که به آيات خدا ايمان ندارند و آنان خود دروغگويانند. (105) |
| مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ وَلَٰكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (106) |
| هر کس پس از ايمان آوردن خود، به خدا کفر ورزد [عذابى سخت خواهد داشت] مگر آن کس که مجبور شده و[لى] قلبش به ايمان اطمينان دارد. ليکن هر که سينه‌اش به کفر گشاده گردد خشم خدا بر آنان است و برايشان عذابى بزرگ خواهد بود، (106) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (107) |
| زيرا آنان زندگى دنيا را بر آخرت برترى دادند و [هم] اينکه خدا گروه کافران را هدايت نمى‌کند. (107) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ (108) |
| آنان کسانى‌اند که خدا بر دلها و گوش و ديدگانشان مُهر نهاده و آنان خود غافلانند. (108) |
| لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ (109) |
| شک نيست که آنها در آخرت همان زيانکارانند. (109) |
| ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هَاجَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا فُتِنُوا ثُمَّ جَاهَدُوا وَصَبَرُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (110) |
| با اين حال، پروردگار تو نسبت به کسانى که پس از [آن همه] زجر کشيدن، هجرت کرده و سپس جهاد نمودند و صبر پيشه ساختند، پروردگارت [نسبت به آنان] بعد از آن [همه مصايب] قطعاً آمرزنده و مهربان است. (110) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |