| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 136 |
|
| وَمَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَلَٰكِنْ ذِكْرَىٰ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (69) |
| بر کساني که پرهيزکارند عقوبت حساب بدکاران نخواهد بود، ليکن بر آنهاست که (بدان را پند داده و) متذکر سازند، شايد پرهيز کنند. (69) |
| وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا ۖ لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ (70) |
| و آنان را که دين خود را بازيچه و سرگرمي گرفتند و زندگاني دنيا آنها را فريب داد به حال خود واگذار، همين قدر (آنها را) به اين قرآن تذکر ده، تا مبادا کسي به عمل خود عاقبت گرفتار شود و او را جز خدا دادرس و شفيعي نباشد، و اگر هر چه (براي آسايش خود از عذاب) فدا دهد از او نپذيرند. آنها همان کساني هستند که عاقبت به کيفر اعمالشان به هلاکت مي‌رسند و به کيفر کفرشان شرابي از حميم جهنم و عذابي دردناک دارند. (70) |
| قُلْ أَنَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۖ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (71) |
| بگو: آيا ما خدا را رها کرده و چيزي را (مانند بتان) که هيچ قادر به نفع و ضرر ما نباشد به خدايي بخوانيم و بعد از آنکه خدا ما را هدايت نمود باز به خوي جاهليت برگردانده شويم؟! مانند کسي که فريب و اغواي شيطان او را در زمين سرگردان ساخته است در حالي که او را ياراني است که او را به راه راست مي‌خوانند که نزد ما بيا! بگو: هدايت خدا به حقيقت هدايت است و ما مأموريم که تسليم فرمان خداي جهانيان باشيم. (71) |
| وَأَنْ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَاتَّقُوهُ ۚ وَهُوَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (72) |
| و نماز به پا داريد و از خدا بترسيد و اوست که به سوي او محشور مي‌شويد. (72) |
| وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ وَيَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ ۚ قَوْلُهُ الْحَقُّ ۚ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (73) |
| و اوست خدايي که آسمانها و زمين را به حق آفريد و روزي که بگويد: موجود باش، آن چيز بي‌درنگ موجود خواهد شد. سخن او حق است و پادشاهي و فرمان عالم روزي که در صور بدمند تنها با اوست و داناي نهان و آشکار است و هم او به تدبير خلق دانا و (بر همه چيز) آگاه است. (73) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |