| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 136 |
|
| وَمَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَلَٰكِنْ ذِكْرَىٰ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (69) |
| و چيزي از حساب ستمکاران [مغالطه گر] بر عهده کساني که [به ناچار سخنان آنان را مي شنوند ولي از نشستن با آنان] مي پرهيزند نيست؛ بلکه [بر عهده اهل تقواست که ياوه گويان را] پند دهند، تا [از گفتار باطل و بي پايه خود] بپرهيزند. (69) |
| وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا ۖ لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ (70) |
| و کساني که دينشان را بازي و سرگرمي گرفتند، و زندگي دنيا آنان را فريفت، و اگذار؛ و [مردم را] با قرآن اندرز ده؛ که مبادا کسي [در روز قيامت] به [کيفر] آنچه [از گناهان] مرتکب شده [از رحمت و ثواب] محروم ماند [و به هلاکت سپرده شود]؛ و او را جز خدا سرپرست و ياور و شفيعي نباشد؛ و اگر [براي رهايي اش از عذاب] هر گونه عوض و فديه اي بدهد از او پذيرفته نشود. آنانند که به سبب آنچه [از اعمال زشت] مرتکب شده اند [از رحمت و ثواب] محروم مانده [و به هلاکت سپرده شده] اند. و به خاطر آنکه همواره [به آيات الهي] کفر مي ورزيدند براي آنان نوشابه اي از آب جوشان و عذابي دردناک است. (70) |
| قُلْ أَنَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۖ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (71) |
| بگو: آيا به جاي خدا معبودي را بپرستيم که نه سودي به ما رساند و نه زياني؟ و پس از آنکه خدا ما را هدايت کرد [به سبب شرک و بت پرستي] به فرهنگ و فضاي جاهليت بازمان گردانند، مانند کسي که شياطين عقلش را ربوده اند و در زمين سرگردان [و بي هدف و گمراه] است، در حالي که براي او ياراني است که وي را به سوي هدايت دعوت مي کنند که به جانب ما بيا [ولي او به سبب سرگرداني و حيرت زدگي نمي پذيرد.] بگو: يقيناً هدايت خدا همان هدايت [واقعي] است، و ما مأموريم که تسليم پروردگار جهانيان باشيم. (71) |
| وَأَنْ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَاتَّقُوهُ ۚ وَهُوَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (72) |
| و [نيز فرمان يافته ايم] به اينکه نماز را بر پا داريد و از خدا پروا کنيد، و اوست که به سويش گردآوري مي شويد. (72) |
| وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ وَيَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ ۚ قَوْلُهُ الْحَقُّ ۚ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (73) |
| و اوست که آسمان ها و زمين را به درستي و راستي آفريد؛ و روزي که [اراده اش به آفريدن چيزي تعلق گيرد] مي گويد: باش، پس بي درنگ مي باشد؛ گفتارش حق است؛ و روزي که در صور دميده شود فرمانروايي و حاکميّت مطلق ويژه اوست، داناي نهان و آشکار است، و او حکيم و آگاه است. (73) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |