| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 157 |
|
| وَلَقَدْ جِئْنَاهُمْ بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَىٰ عِلْمٍ هُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (52) |
| و براي آنان کتابي [عظيم و با ارزش] آورديم که آن را از روي دانشي [گسترده و دقيق] بيان کرديم، در حالي که براي گروهي که ايمان آوردند، سراسر هدايت و رحمت است. (52) |
| هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ ۚ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَلْ لَنَا مِنْ شُفَعَاءَ فَيَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ قَدْ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (53) |
| آيا [منکران قرآن براي باور کردن آن] جز تحقّق وعده هايش را انتظار مي برند؟! روزي که حقايق بيان شده در آن [به صورتي ظاهر و آشکار] بيايد، کساني که از پيش، آن را فراموش کرده بودند، مي گويند: يقيناً فرستادگان پروردگارمان حق را آوردند [ولي ما آن را نپذيرفتيم،] پس آيا [در چنين روزي] شفاعت کنندگاني براي ما هست که ما را شفاعت کنند يا [به دنيا] بازگردانده مي شويم تا کاري غير آنچه انجام مي داديم، انجام دهيم؟! به راستي آنان [سرمايه] وجودشان را تباه کردند و آنچه را به دروغ [به عنوان شريک خدا به خدا] نسبت مي دادند [از دستشان رفت و] گم شد. (53) |
| إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (54) |
| به يقين پروردگار شما خداست که آسمان ها و زمين را در شش روز آفريد، سپس بر تخت [فرمانروايي و تدبير امور آفرينش] چيره و مسلط شد، شب را در حالي که همواره با شتابْ روز را مي جويد بر روز مي پوشاند، و خورشيد و ماه و ستارگان را که مُسخّر فرمان اويند [پديد آورد]؛ آگاه باشيد که آفريدن و فرمان [نافذ نسبت به همه موجودات] مخصوص اوست؛ هميشه سودمند و با برکت است، پروردگار عالميان. (54) |
| ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ (55) |
| پروردگارتان را از روي فروتني و زاري و مخفيانه بخوانيد [و از آداب و شرايط دعا تجاوز نکنيد]؛ يقيناً خدا متجاوزان را دوست ندارد. (55) |
| وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ (56) |
| و در زمين پس از اصلاح آن [به وسيله رسالت پيامبران] فساد مکنيد، و خدا را از روي بيم و اميد بخوانيد، که يقيناً رحمت خدا به نيکوکاران نزديک است. (56) |
| وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَنْزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ ۚ كَذَٰلِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (57) |
| و اوست که بادها را پيشاپيشِ [بارانِ] رحمتش به عنوان مژده دهنده مي فرستد تا هنگامي که ابرهاي سنگين بار را بردارند، آن را به سوي سرزميني مرده مي رانيم، پس به وسيله آن باران نازل مي کنيم و به وسيله باران از هر نوع ميوه [از زمين] بيرون مي آوريم [و] مردگان را نيز [در روز قيامت] اين گونه [از لابلاي گورها] بيرون مي آوريم، [باد، ابر، باران، زمين، روييدن گياهان و انواع ميوه ها را مثل زديم] تا متذکّر و يادآور [اراده و قدرت بي نهايت خدا] شويد. (57) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |