| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 133 |
|
| فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (45) |
| در نتيجه ريشه کساني که [به آيات ما و به مردم] ستم ورزيدند، بريده شد؛ و همه ستايش ها ويژه خدا مالک و مربي جهانيان است. (45) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللَّهُ سَمْعَكُمْ وَأَبْصَارَكُمْ وَخَتَمَ عَلَىٰ قُلُوبِكُمْ مَنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُمْ بِهِ ۗ انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ ثُمَّ هُمْ يَصْدِفُونَ (46) |
| [به آنان که براي خدا به خيال باطلشان شريکاني قرار داده اند] بگو: به من خبر دهيد اگر خدا گوش ها و چشم هايتان را بگيرد، و بر دل هايتان مُهر [تيره بختي] نِهد، کدام معبودي جز خداست که آنها را به شما دهد؟! با تأمل بنگر چگونه آيات خود را به صورت هاي گوناگون [براي هدايت اينان] بيان مي کنيم، سپس آنان روي مي گردانند. (46) |
| قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ (47) |
| بگو: به من خبر دهيد اگر عذاب خدا ناگهان [مانند صاعقه و صيحه آسماني] يا آشکار [مانند بيماري هاي مهلک] به سوي شما آيد، آيا جز گروه ستمکار هلاک مي شوند؟ (47) |
| وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ ۖ فَمَنْ آمَنَ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (48) |
| و پيامبران را جز مژده دهنده و بيم رسان نمي فرستيم؛ پس کساني که ايمان بياورند و [مفاسد خود را] اصلاح کنند نه بيمي بر آنان است و نه اندوهگين مي شوند. (48) |
| وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا يَمَسُّهُمُ الْعَذَابُ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (49) |
| و آنان که آيات ما را تکذيب کردند، به سزاي نافرماني هايشان عذاب به آنان خواهد رسيد. (49) |
| قُلْ لَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ ۖ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ ۚ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ ۚ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ (50) |
| بگو: من به شما نمي گويم که خزينه ها و گنجينه هاي خدا نزد من است، و نيز غيب هم نمي دانم، و نمي گويم که فرشته ام؛ فقط از آنچه به من وحي شده پيروي مي کنم. بگو: آيا [اعراض کننده از وحي که] نابينا [ست] و [پيروِ وحي که] بينا [ست] يکسانند؟! پس چرا نمي انديشيد؟! (50) |
| وَأَنْذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْ يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (51) |
| و به وسيله اين قرآن کساني را که از محشور شدن به سوي پروردگارشان مي ترسند، هشدار ده که آنان را [در آن روز هول انگيز] جز خدا سرپرست و شفيعي نخواهد بود؛ باشد که بپرهيزند. (51) |
| وَلَا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِمْ مِنْ شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ (52) |
| و آنان که بامدادان و شامگاهان پروردگارشان را مي خوانند [و با اين خواندن] خشنودي او را مي خواهند، از خود مران. نه چيزي از حساب [عمل] آنان بر عهده توست، و نه چيزي از حساب [کار] تو بر عهده آنان است تا آنان را براني و [به سبب راندنشان] از ستمکاران باشي. (52) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |