| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 228 |
|
| إِنْ نَقُولُ إِلَّا اعْتَرَاكَ بَعْضُ آلِهَتِنَا بِسُوءٍ ۗ قَالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللَّهَ وَاشْهَدُوا أَنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ (54) |
| جز اين نگوييم که بعضى از خدايان ما به تو آزارى رسانده‌اند. گفت: خدا را گواه مى‌گيرم و شما نيز گواه باشيد که من از آنچه جز خداى يکتا به شرک مى‌پرستيد بيزارم. (54) |
| مِنْ دُونِهِ ۖ فَكِيدُونِي جَمِيعًا ثُمَّ لَا تُنْظِرُونِ (55) |
| همگى به حيله‌گرى بر ضد من برخيزيد و مرا مهلت مدهيد. (55) |
| إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّي وَرَبِّكُمْ ۚ مَا مِنْ دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا ۚ إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (56) |
| من بر خداى يکتا که پروردگار من و پروردگار شماست توکل کردم. هيچ جنبنده‌اى نيست مگر آنکه زمام اختيارش را او گرفته است. هر آينه پروردگار من بر صراط مستقيم است. (56) |
| فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ مَا أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَيْكُمْ ۚ وَيَسْتَخْلِفُ رَبِّي قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَلَا تَضُرُّونَهُ شَيْئًا ۚ إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ (57) |
| اگر هم رويگردان شويد، من رسالت خويش را به شما رسانيدم و پروردگار من مردم ديگرى را جانشين شما خواهد ساخت و هيچ به او زيانى نمى‌رسانيد. زيرا پروردگار من، نگهبان همه چيزهاست. (57) |
| وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَنَجَّيْنَاهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ (58) |
| چون فرمان ما دررسيد، به بخشايش خويش هود و کسانى را که به او ايمان آورده بودند نجات داديم و آنها را از عذاب سخت رهانيديم. (58) |
| وَتِلْكَ عَادٌ ۖ جَحَدُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ (59) |
| اينان قوم عاد بودند که آيات پروردگارشان را انکار کردند و پيامبرانش را نافرمانى کردند و به فرمان هر جبار کينه‌توزى گردن نهادند. (59) |
| وَأُتْبِعُوا فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا إِنَّ عَادًا كَفَرُوا رَبَّهُمْ ۗ أَلَا بُعْدًا لِعَادٍ قَوْمِ هُودٍ (60) |
| و در اين دنيا و در روز قيامت گرفتار لعنت شدند. آگاه باشيد که قوم عاد به پروردگارشان کافر شدند که لعنت باد بر عاد، قوم هود. (60) |
| ۞ وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُجِيبٌ (61) |
| و بر قوم ثمود برادرشان صالح را فرستاديم. گفت: اى قوم من، خداى يکتا را بپرستيد. شما را جز او خدايى نيست. اوست که شما را از زمين پديد آورده است و خواست که آبادانش داريد. پس آمرزش خواهيد و به درگاهش توبه کنيد. هر آينه پروردگار من نزديک است و دعاها را اجابت مى‌کند. (61) |
| قَالُوا يَا صَالِحُ قَدْ كُنْتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَٰذَا ۖ أَتَنْهَانَا أَنْ نَعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا وَإِنَّنَا لَفِي شَكٍّ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ (62) |
| گفتند: اى صالح، پيش از اين به تو اميد مى‌داشتيم. آيا ما را از پرستش آنچه پدرانمان مى‌پرستيدند بازمى‌دارى؟ ما از آنچه ما را بدان مى‌خوانى در شکّيم. (62) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |