فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> English Translation of Quran

English Translation of Quran

Chapter 69

سوره مبارکه الحاقة
The Indubitable, The Infallible, Reality, Haaghghe

Page 567
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ (9)
And Pharaoh and those before him, and the communities that were destroyed, brought error, (9)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِيَةً (10)
And they disobeyed the messenger of their Lord, therefor did He grip them with a tightening grip. (10)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ (11)
Lo! when the waters rose, We carried you upon the ship (11)
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ (12)
That We might make it a memorial for you, and that remembering ears (that heard the story) might remember. (12)
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ (13)
And when the trumpet shall sound one blast (13)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً (14)
And the earth with the mountains shall be lifted up and crushed with one crash, (14)
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (15)
Then, on that day will the Event befall. (15)
وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ (16)
And the heaven will split asunder, for that day it will be frail. (16)
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (17)
And the angels will be on the sides thereof, and eight will uphold the Throne of thy Lord that day, above them. (17)
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنْكُمْ خَافِيَةٌ (18)
On that day ye will be exposed; not a secret of you will be hidden. (18)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ (19)
Then, as for him who is given his record in his right hand, he will say: Take, read my book! (19)
إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ (20)
Surely I knew that I should have to meet my reckoning. (20)
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ (21)
Then he will be in blissful state (21)
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (22)
In a high garden (22)
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ (23)
Whereof the clusters are in easy reach. (23)
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ (24)
(And it will be said unto those therein): Eat and drink at ease for that which ye sent on before you in past days. (24)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ (25)
But as for him who is given his record in his left hand, he will say: Oh, would that I had not been given my book (25)
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ (26)
And knew not what my reckoning! (26)
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ (27)
Oh, would that it had been death! (27)
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ (28)
My wealth hath not availed me, (28)
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ (29)
My power hath gone from me. (29)
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ (30)
(It will be said): Take him and fetter him (30)
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ (31)
And then expose him to hell-fire (31)
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ (32)
And then insert him in a chain whereof the length is seventy cubits. (32)
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ (33)
Lo! He used not to believe in Allah the Tremendous, (33)
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (34)
And urged not on the feeding of the wretched. (34)
Last PageNext PagePage 567Previous PageFirst Page
(The words in brackets added by translator)


Select a TranslationSelect a ChapterGo to Page 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی