| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 427 |
|
| يَسْأَلُكَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ ۚ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا (63) |
| مردم از تو مي‌پرسند که ساعت قيامت کي خواهد بود؟ جواب ده که آن را خدا مي‌داند و بس. و تو چه مي‌داني (بگو به اين مردم غافل) شايد آن ساعت بسيار موقعش نزديک باشد. (63) |
| إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا (64) |
| خدا کافران را لعن کرده و بر آنان آتش افروخته دوزخ مهيّا گردانيده است. (64) |
| خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ لَا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (65) |
| که در آن دوزخ هميشه معذّبند و (بر نجات خود) هيچ يار و ياوري نخواهند يافت. (65) |
| يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا (66) |
| در آن روز صورتهاشان در آتش همي بگردد و (فرياد پشيماني از دل برکشند و) گويند: اي کاش که ما (در دنيا) خدا و رسول را اطاعت مي‌کرديم. (66) |
| وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا (67) |
| و گويند: اي خدا، ما اطاعت امر بزرگان و پيشوايان (فاسد) خود را کرديم که ما را به راه ضلالت کشيدند. (67) |
| رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا (68) |
| و تو اي خدا عذاب آنان را (سخت و) مضاعف ساز و به لعن و غضب بزرگ و شديد گرفتارشان گردان. (68) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوْا مُوسَىٰ فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا ۚ وَكَانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِيهًا (69) |
| اي کساني که ايمان آورده‌ايد، شما مانند آن مردمي نباشيد که پيغمبرشان موسي را (به تهمت زنا و قتل هارون و ديگر عيب‌جويي‌ها) بيازردند تا آنکه خدا او را از آنچه گفتند منزّه ساخت (و پاکدامنيش بر همه روشن گردانيد) و او نزد خدا (پيغمبري) آبرومند و محترم بود. (69) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا (70) |
| اي اهل ايمان، متّقي و خدا ترس باشيد و هميشه به حقّ و صواب سخن گوييد. (70) |
| يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا (71) |
| تا خدا اعمال شما را (به لطف خود) اصلاح فرمايد و از گناهان شما در گذرد. و هر که خدا و رسول را اطاعت کند البته به سعادت و فيروزي بزرگ نائل گرديده است. (71) |
| إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ ۖ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا (72) |
| ما بر آسمانها و زمين و کوههاي عالم (و قواي عالي و داني ممکنات) عرض امانت کرديم (و به آنها نور معرفت و طاعت و عشق و محبّت کامل حق يا بار تکليف يا نماز و طهارت يا مقام خلافت و ولايت و امامت را ارائه داديم) همه از تحمّل آن امتناع ورزيده و انديشه کردند و انسان (ناتوان) آن را بپذيرفت، انسان هم (در مقام آزمايش و اداء امانت) بسيار ستمکار و نادان بود (که اکثر به راه جهل و عصيان شتافت). (72) |
| لِيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ وَيَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (73) |
| (اين عرض امانت) براي اين بود که خدا مرد و زن منافق و مرد و زن مشرک همه را به قهر و عذاب گرفتار کند و از مرد و زن مؤمن (به رحمت) در گذرد، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.. (73) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |