| سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 462 |
|
| ۞ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَكَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ ۚ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْكَافِرِينَ (32) |
| پس چه کسي ستمکارتر است از آنکه بر خدا دروغ بندد و سخن راست و درست را چون به سوي او آمد، تکذيب کند؟ آيا دوزخ جايگاهي براي کافران نيست؟ (32) |
| وَالَّذِي جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ ۙ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (33) |
| و آنکه سخن راست و درست آورد و کساني که آن را باور کردند، اينانند که پرهيزکارانند. (33) |
| لَهُمْ مَا يَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۚ ذَٰلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ (34) |
| براي آنان نزد پروردگارشان آنچه بخواهند فراهم است؛ اين است پاداش نيکوکاران؛ (34) |
| لِيُكَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي عَمِلُوا وَيَجْزِيَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ (35) |
| تا خدا [به رحمتش] زشت ترين اعمالي که انجام دادند از آنان محو کند، و آنان را بر پايه بهترين عملي که همواره انجام مي دادند پاداش دهد. (35) |
| أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ ۖ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِنْ دُونِهِ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (36) |
| آيا خدا براي بنده اش [در همه امور] کافي نيست؟ و مشرکان [به پندار خود] تو را از کساني که غير خدا هستند، مي ترسانند و هر که را خدا به کيفر [کفر و عناد] ش گمراه کند، او را هيچ هدايت کننده اي نخواهد بود؛ (36) |
| وَمَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ ۗ أَلَيْسَ اللَّهُ بِعَزِيزٍ ذِي انْتِقَامٍ (37) |
| و هر که را خدا هدايت کند، او را هيچ گمراه کننده اي نخواهد بود. آيا خدا تواناي شکست ناپذير و صاحب انتقام نيست؟ (37) |
| وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ ۚ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ ۖ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ (38) |
| اگر از آنان بپرسي: چه کسي آسمان ها و زمين را آفريد؟ بي ترديد مي گويند: خدا. بگو: پس مرا درباره معبوداني که به جاي خدا مي پرستيد خبر دهيد، که اگر خدا آسيبي را براي من بخواهد، آيا آنها مي توانند آسيب او را از من برطرف کنند؟ يا اگر رحمتي را براي من بخواهد، آيا مي توانند رحمتش را باز دارند؟ بگو: خدا مرا کافي است. توکل کنندگان فقط بر او توکل مي کنند. (38) |
| قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (39) |
| بگو: اي قوم من! شما بر همين حالت کفر و عنادي که هستيد عمل کنيد، من نيز [بر پايه ايمان و اخلاصم] عمل مي کنم، سپس خواهيد دانست، (39) |
| مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُقِيمٌ (40) |
| که چه کسي را [در دنيا] عذابي خوار کننده بيايد، و [در آخرت هم] عذابي جاودانه بر او فرود آيد. (40) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |