| سوره 49 | سوره مبارکه الحجرات | صفحه 516 |
|
| وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّىٰ تَخْرُجَ إِلَيْهِمْ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (5) |
| اگر صبر مى‌کردند تا تو خود بيرون مى‌آمدى و نزد آنها مى‌رفتى برايشان بهتر مى‌بود، و خدا آمرزنده مهربان است. (5) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ (6) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، اگر فاسقى برايتان خبرى آورد تحقيق کنيد، مباد از روى نادانى به مردمى آسيب برسانيد، آنگاه از کارى که کرده‌ايد پشيمان شويد. (6) |
| وَاعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ ۚ لَوْ يُطِيعُكُمْ فِي كَثِيرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ (7) |
| و بدانيد که پيامبر خدا در ميان شماست. اگر در بسيارى از امور از شما فرمان ببرد به رنج مى‌افتيد. ولى خدا ايمان را محبوب شما ساخت و آن را در دلتان بياراست و کفر و فسق و عصيان را در نظرتان مکروه گردانيد. اينان خود راه‌يافتگانند. (7) |
| فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَنِعْمَةً ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (8) |
| بخشش و نعمتى است از جانب خدا، و خدا دانا و حکيم است. (8) |
| وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا ۖ فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَىٰ فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّىٰ تَفِيءَ إِلَىٰ أَمْرِ اللَّهِ ۚ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا ۖ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ (9) |
| و اگر دو گروه از مؤمنان با يکديگر به جنگ برخاستند، ميانشان آشتى افکنيد. و اگر يک گروه بر ديگرى تعدى کرد، با آن که تعدى کرده است بجنگيد تا به فرمان خدا باز گردد. پس اگر بازگشت، ميانشان صلحى عادلانه برقرار کنيد و عدالت ورزيد که خدا عادلان را دوست دارد. (9) |
| إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (10) |
| هر آينه مؤمنان برادرانند. ميان برادرانتان آشتى بيفکنيد و از خدا بترسيد، باشد که بر شما رحمت آرد. (10) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَىٰ أَنْ يَكُونُوا خَيْرًا مِنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَىٰ أَنْ يَكُنَّ خَيْرًا مِنْهُنَّ ۖ وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ ۖ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ ۚ وَمَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (11) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، مباد که گروهى از مردان گروه ديگر را مسخره کند، شايد آن مسخره‌شدگان بهتر از آنها باشند. و مباد که گروهى از زنان گروه ديگر را مسخره کند، شايد آن مسخره‌شدگان بهتر از آنها باشند. و از هم عيبجويى مکنيد و يکديگر را به القاب زشت مخوانيد. بد است عنوان فسق پس از ايمان‌آوردن. و کسانى که توبه نمى‌کنند خود ستمکارانند. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |