| سوره 47 | سوره مبارکه محمد | صفحه 508 |
|
| إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَيَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ (12) |
| همانا خداوند کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته انجام داده اند، به باغ هايى در مى آورد که از پايين آنهانهرها جارى است و آنان که کفر ورزيده اند [از لذت هاى دنيا] بهره مى برند و مى خورند آن گونه که دام ها مى خورند و جايگاهشان آتش خواهد بود. (12) |
| وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ (13) |
| و چه بسيار [مردم] شهرها که از [مردم] شهر تو ـ که بيرونت کرد[ند] ـ نيرومندتر بودند، آنها را نابود کرديم پس ياورى نداشتند. (13) |
| أَفَمَنْ كَانَ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ كَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ (14) |
| پس آيا کسانى که بر دليل روشنى از پروردگار خود قرار دارند، مانند کسانى اند که اعمال بدشان برايشان زينت داده شده است و از هواهاى خود پيروى کرده اند؟ (14) |
| مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ فِيهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى ۖ وَلَهُمْ فِيهَا مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِي النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِيمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ (15) |
| وصف بهشتى که به تقوا پيشگان وعده داده اند اين است که در آن نهرهايى است از آبى که بدبو شدنى نيست و نهرهايى از شيرى که مزه اش تغيير نکرده است و نهرهايى از باده اى که براى آشامندگان لذّت بخش است و نهرهايى از عَسَل تصفيه شده و براى آنان در آن جا از همه ميوه ها هست، و [از همه بهتر] آمرزشى از پروردگارشان است [آيا اين بهشتى ها] مانند کسانى اند که در آتش جاودانه اند و آبى داغ به آنان نوشانده مى شود که امعايشان را متلاشى مى کند؟ (15) |
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ حَتَّىٰ إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِكَ قَالُوا لِلَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ (16) |
| و برخى از آنان کسانى اند که به سوى تو گوش مى دهند تا آن گاه که از نزدت خارج شدند [از روى استهزا] به کسانى که به آنها علم داده شده است مى گويند: هم اکنون چه گفت؟ اينانند که خدا بر قلب هايشان مهر نهاده است و از هواهاى خود پيروى کرده اند. (16) |
| وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ (17) |
| و کسانى که هدايت يافته اند [خداوند] هدايتشان را افزون کند و تقواى خاصّشان را به آنان عطا نمايد. (17) |
| فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً ۖ فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا ۚ فَأَنَّىٰ لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ (18) |
| پس آيا جز اين انتظار مى برند که قيامت ناگهان به سراغشان بيايد؟ همانا نشانه هاى آن پديد آمده است، پس وقتى به سراغشان بيايد متذکّر شدن آنان چه سودى برايشان خواهد داشت؟ (18) |
| فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ (19) |
| پس بدان که معبودى جز خدا نيست و براى گناه خودت و براى مردان و زنان مؤمن طلب آمرزش کن و خداوند حرکت و استقرار شما را مى داند [و از همه احوال شما آگاه است]. (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |