| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 281 |
|
| ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (119) |
| سپس قطعاً پروردگار تو نسبت به کسانى که از روى جهالت کار بد کردند و بعد از آن توبه نمودند [و کار خود را] به اصلاح آوردند، بى شک پروردگار تو بعد از آن آمرزگار و رحيم است. (119) |
| إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ حَنِيفًا وَلَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (120) |
| بى گمان ابراهيم امتى بود فروتن براى خدا و حق گرا، و از مشرکان نبود. (120) |
| شَاكِرًا لِأَنْعُمِهِ ۚ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (121) |
| سپاسگزار نعمت هاى او بود [و خدا] وى را برگزيد و به راهى راست هدايتش کرد. (121) |
| وَآتَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً ۖ وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ (122) |
| و در دنيا به او [زندگى] نيکويى داديم و بى شک او در آخرت از شايستگان خواهد بود. (122) |
| ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (123) |
| سپس به تو وحى کرديم که از آيين ابراهيم پيروى کن که حق گرا بود و از مشرکان نبود. (123) |
| إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (124) |
| جز اين نيست که [تحريم هاى] شنبه براى کسانى قرار داده شد که در آن اختلاف کردند، و بى گمان پروردگار تو روز قيامت درباره، آنچه در آن اختلاف مى کردند داورى خواهد کرد. (124) |
| ادْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (125) |
| [مردم را] با حکمت و اندرز نيکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به نيکوترين شيوه به بحث بپرداز; بى شک پروردگار تو است که به کسانى که از راه او گمراه شده اند داناتر است و او است که به راه يافتگان [نيز]داناتر است. (125) |
| وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ ۖ وَلَئِنْ صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَيْرٌ لِلصَّابِرِينَ (126) |
| و اگر مجازات کرديد، به مانند آنچه با شما کرده اند مجازات کنيد و اگر صبر پيشه سازيد [و از خطاکار بگذريد] البته آن براى صبرپيشگان بهتر است. (126) |
| وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُ فِي ضَيْقٍ مِمَّا يَمْكُرُونَ (127) |
| و صبر پيشه کن و صبر تو جز به [تأييد] خدا نيست و براى [گمراهى] آنان غم مخور و از نيرنگى که به کار مى برند، خود را در تنگنا قرار مده. (127) |
| إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَالَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ (128) |
| بى شک خدا با کسانى است که تقوا پيشه کرده اند و [با] کسانى [است] که آنان نيکو کارند. (128) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |