| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 24 |
|
| وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَٰكِنْ لَا تَشْعُرُونَ (154) |
| و کسانى را که در راه خدا کشته مى‌شوند، مرده نخوانيد، بلکه زنده‌اند؛ ولى شما نمى‌دانيد. (154) |
| وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ (155) |
| و قطعاً شما را به چيزى از [قبيلِ] ترس و گرسنگى، و کاهشى در اموال و جانها و محصولات مى‌آزماييم؛ و مژده ده شکيبايان را: (155) |
| الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (156) |
| [همان] کسانى که چون مصيبتى به آنان برسد، مى‌گويند: «ما از آنِ خدا هستيم، و به سوى او باز مى‌گرديم.» (156) |
| أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ (157) |
| بر ايشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راه‌يافتگان [هم] خود ايشانند. (157) |
| ۞ إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ ۖ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا ۚ وَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ (158) |
| در حقيقت، «صفا» و «مروه» از شعاير خداست [که يادآور اوست]؛ پس هر که خانه [خدا] را حج کند، يا عمره گزارد، بر او گناهى نيست که ميان آن دو سعى به جاى آورد. و هر که افزون بر فريضه، کار نيکى کند، خدا حق شناس و داناست. (158) |
| إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ ۙ أُولَٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ (159) |
| کسانى که نشانه‌هاى روشن، و رهنمودى را که فرو فرستاده‌ايم، بعد از آنکه آن را براى مردم در کتاب توضيح داده‌ايم، نهفته مى‌دارند، آنان را خدا لعنت مى‌کند، و لعنت‌کنندگان لعنتشان مى‌کنند. (159) |
| إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَٰئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (160) |
| مگر کسانى که توبه کردند، و [خود را] اصلاح نمودند، و [حقيقت را] آشکار کردند، پس بر آنان خواهم بخشود؛ و من توبه‌پذير مهربانم. (160) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (161) |
| کسانى که کافر شدند، و در حال کفر مردند، لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم بر آنان باد. (161) |
| خَالِدِينَ فِيهَا ۖ لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (162) |
| در آن [لعنت] جاودانه بمانند؛ نه عذابشان کاسته گردد، و نه مهلت يابند. (162) |
| وَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ (163) |
| و معبود شما، معبود يگانه‌اى است که جز او هيچ معبودى نيست، [و اوست] بخشايشگر مهربان. (163) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |