سوره 38 | سوره مبارکه ص | صفحه 456 |
|
وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ (43) |
و خانواده اش را [که در حادثه ها از دستش رفته بودند] و مانندشان را همراه با آنان به او بخشيديم تا رحمتي از سوي ما و تذکري براي خردمندان باشد. (43) |
وَخُذْ بِيَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِبْ بِهِ وَلَا تَحْنَثْ ۗ إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ (44) |
و [به او گفتيم: چون سوگند خورده اي که همسرت را براي اينکه تو را در امور معنوي ناراحت کرده بود، صد تازيانه بزني] با دستت بسته اي ترکه خشک برگير و همسرت را با آن بزن، و سوگندت را مشکن. بي ترديد ما او را شکيبا يافتيم. چه نيکو بنده اي! يقيناً بسيار رجوع کننده به سوي ما بود. (44) |
وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَالْأَبْصَارِ (45) |
و بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را ياد کن که داراي قدرت و بصيرت بودند. (45) |
إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ (46) |
ما آنان را با [صفت بسيار پرارزش] ياد کردن سراي آخرت با اخلاصي ويژه خالص ساختيم. (46) |
وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ (47) |
به يقين آنان در پيشگاه ما از برگزيدگان و نيکان اند. (47) |
وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ (48) |
و اسماعيل واليسع وذوالکفل را ياد کن و همه از نيکان اند. (48) |
هَٰذَا ذِكْرٌ ۚ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ (49) |
اين [سرگذشت هاي سازنده] يادآوري و پند است؛ و بي ترديد براي پرهيزکاران بازگشت گاه نيکويي خواهد بود. (49) |
جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ (50) |
[آن بازگشت گاه] بهشت هاي جاويداني است که درهايش را به روي آنان گشوده اند، (50) |
مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَشَرَابٍ (51) |
در حالي که در آنجا بر تخت ها تکيه مي زنند و ميوه هاي فراوان و نوشيدني مورد دلخواهشان را در آنجا مي طلبند، (51) |
۞ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ (52) |
و نزد آنان زناني است که فقط به شوهرانشان عشق مي ورزند، و با شوهرانشان هم سن و سال اند. (52) |
هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ (53) |
[به آنان گويند:] اين است آنچه شما را براي روز حساب وعده مي دادند. (53) |
إِنَّ هَٰذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ (54) |
اين بي ترديد عطاي ماست که براي آن پاياني نيست. (54) |
هَٰذَا ۚ وَإِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ (55) |
اين [همه براي پرهيزکاران است]، و مسلماً براي سرکشان، بدترين بازگشتگاه خواهد بود. (55) |
جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ (56) |
دوزخ که در آن وارد مي شوند و چه بد آرامگاهي است! (56) |
هَٰذَا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَغَسَّاقٌ (57) |
اين آب جوشان و مايع چرکين متعفّن است که بايد آن را بچشند، (57) |
وَآخَرُ مِنْ شَكْلِهِ أَزْوَاجٌ (58) |
و [جز اينها] عذاب هاي ديگري مانند آن دارند. (58) |
هَٰذَا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَكُمْ ۖ لَا مَرْحَبًا بِهِمْ ۚ إِنَّهُمْ صَالُو النَّارِ (59) |
[چون پيشوايان کفر به دوزخ درآيند، و پيروانشان را نيز راهي دوزخ کنند ندا رسد:] اين گروهي [از پيروان شما] هستند که با فشار و زور با شما وارد دوزخ مي شوند. [پيشوايان کفر در پاسخ ندا دهنده گويند:] خوش آمد و گشايشي بر آنان [که پيروان ما بودند] مباد، بي ترديد آنان به آتش خواهند سوخت. (59) |
قَالُوا بَلْ أَنْتُمْ لَا مَرْحَبًا بِكُمْ ۖ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا ۖ فَبِئْسَ الْقَرَارُ (60) |
[پيروان به پيشوايان] گويند: بلکه بر شما خوش آمد و گشايشي مباد، شما اين عذاب را از پيش براي ما فراهم کرديد، و چه بد قرارگاهي است. (60) |
قَالُوا رَبَّنَا مَنْ قَدَّمَ لَنَا هَٰذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِي النَّارِ (61) |
مي گويند: پروردگارا! هر کس اين عذاب را از پيش براي ما فراهم آورده است، براي او در آتش عذابي دو چندان بيفزا. (61) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |