سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 290 |
|
وَإِنْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا ۖ وَإِذًا لَا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا (76) |
و نزديک بود [مشرکان] تو را از اين سرزمين حرکت دهند تا از آن بيرونت کنند، و در آن صورت پس از تو جز مدتي اندک درنگ نمي کردند [و دچار عذاب خدا مي شدند.] (76) |
سُنَّةَ مَنْ قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنْ رُسُلِنَا ۖ وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلًا (77) |
[مهلت نيافتن دشمنان جز مدتي اندک] شيوه اي است که همواره درباره [امت هاي] پيامبراني که پيش از تو فرستاديم [جاري] بوده است، و براي شيوه ما هيچ دگرگوني و تغييري نخواهي يافت. (77) |
أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ ۖ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا (78) |
نماز را از ابتداي تمايل خورشيد به جانب مغرب [که شروعِ ظهرِ شرعي است] تا نهايت تاريکي شب بر پا دار، و [نيز] نماز صبح را [اقامه کن] که نماز صبح مورد مشاهده [فرشتگان شب و فرشتگان روز] است. (78) |
وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَىٰ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا (79) |
و پاسي از شب را براي عبادت و بندگي بيدار باش که اين افزون [بر واجب،] ويژه توست، اميد است پروردگارت تو را [به سبب اين عبادت ويژه] به جايگاهي ستوده برانگيزد. (79) |
وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَانًا نَصِيرًا (80) |
و بگو: پروردگارا! مرا [در هر کار و شغلي] به نيکي وارد کن و به نيکي بيرون آور و برايم از نزد خود نيرويي ياري دهنده قرار ده. (80) |
وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا (81) |
و بگو: حق آمد و باطل نابود شد؛ بي ترديد باطل نابود شدني است. (81) |
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ۙ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا (82) |
و ما از قرآن آنچه را براي مؤمنان مايه درمان ورحمت است، نازل مي کنيم وستمکاران را جز خسارت نمي افزايد. (82) |
وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ ۖ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَئُوسًا (83) |
و زماني که به انسان نعمت مي بخشيم [از ما] روي بگرداند و خود را مغرورانه از ما دور کند، و هنگامي که آسيبي به او برسد [به سبب بي ايماني و غفلت از قدرت و رحمت ما] بسيار نوميد و مأيوس شود. (83) |
قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَىٰ شَاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَىٰ سَبِيلًا (84) |
بگو: هر کس بر پايه خلق و خوي و عادت هاي اکتسابي خود عمل مي کند، پس پروردگارتان به کسي که راه يافته تر است، داناتر است. (84) |
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ ۖ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا (85) |
و از تو درباره روح مي پرسند، بگو: روح از امر پروردگار من است، و از دانش و علم جز اندکي به شما نداده اند. (85) |
وَلَئِنْ شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنَا وَكِيلًا (86) |
و اگر بخواهيم قطعاً آنچه را به تو وحي کرده ايم [از يادها و نوشته ها] محو مي کنيم، آن گاه در برابر ما [براي بازگرفتنش] کارسازي براي خود نخواهي يافت. (86) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |