سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 269 |
|
وَأَلْقَىٰ فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (15) |
و بر زمين کوههاى بزرگ افکند تا شما را نلرزاند. و رودها و راهها پديد آورد. شايد هدايت شويد. (15) |
وَعَلَامَاتٍ ۚ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ (16) |
و نشانهها نهاد، و به ستارگان راه مىيابند. (16) |
أَفَمَنْ يَخْلُقُ كَمَنْ لَا يَخْلُقُ ۗ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (17) |
آيا آن که مىآفريند همانند کسى است که نمىآفريند؟ چرا درنمىيابيد؟ (17) |
وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (18) |
اگر بخواهيد نعمتهاى خدا را شمار کنيد، شمار کردن نتوانيد. خدا آمرزنده و مهربان است. (18) |
وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ (19) |
آنچه را که پنهان مىکنيد يا آشکار مىسازيد خدا به آن آگاه است. (19) |
وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (20) |
آنهايى را که به جاى الله به خدايى مىخوانند، نمىتوانند چيزى بيافرينند، و خود مخلوقند. (20) |
أَمْوَاتٌ غَيْرُ أَحْيَاءٍ ۖ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (21) |
مردگانند، نه زندگان، و ندانند که چه وقت آنها را دوباره زنده مىکنند. (21) |
إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۚ فَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ قُلُوبُهُمْ مُنْكِرَةٌ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ (22) |
خداى شما خدايى است يکتا. و آنان که به آخرت ايمان ندارند دلهايشان انکار کند و خود کبرفروشند. (22) |
لَا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِينَ (23) |
به راستى که خدا مىداند که چه در دل پنهان مىدارند و چه چيز را آشکار مىسازند و او متکبران را دوست ندارد. (23) |
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ ۙ قَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (24) |
چون به آنها گفته شود: پروردگارتان چه چيز نازل کرده است؟ گويند: افسانههاى گذشتگان. (24) |
لِيَحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ كَامِلَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۙ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ (25) |
تا در روز قيامت همه بار گناه خويش و بار گناه کسانى را که به نادانى گمراهشان کرده بودند، بردارند. آگاه باش که بار بدى بر مىدارند. (25) |
قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللَّهُ بُنْيَانَهُمْ مِنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (26) |
پيشينيانشان حيلت ساختند. فرمان خدا در رسيد و آن بنا را از پايه ويران ساخت و سقف بر سرشان فرود آمد و از سويى که نفهميدند، عذاب آنان را فروگرفت. (26) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |