فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي

درباره بخش فرهنگی

تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی

اندیشه پاک

تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی		ور نه هر فتنه که بینی همه از خود بینی *
به خدایی که تویی بنده بگزیده او ***		که بر این چاکر دیرینه کسی نگزینی
گر امانت به سلامت ببرم باکی نیست **		بی دلی سهل بود گر نبود بی‌دینی
ادب و شرم تو را خسرو مه رویان کرد		آفرین بر تو که شایسته صد چندینی
نازنینی چو تو پاکیزه دل و پاک نهاد		بهتر آن است که با مردم بد ننشینی ***

* حافظ که عارفی بزرگ است و کلمات را بی دلیل بیان نمی کند البته قصد بیان این موضوع را دارد که: هرچه کنی به خود کنی، گر همه نیک و بد کنی ویا از ماست که بر ماست ولی او علاوه بر این با اشاره به شعر دیگر او که می گوید تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز حافظ علت و ریشه تمام فتنه ها و دوری ها و مشکلات را خود بینی و خودخواهی می داند که ما در هر تصمیمی فقط مصالح خود را در نظر می گیریم و تصمیم گرفته و اقدام می کنیم در حالی که اگر همه هنگام تصمیمات علاوه بر خود خیر و خوبی دیگران را مد نظر قرار دهند و همه به فکر هم باشند دنیا، گلستان و بهشت می شود و در ادامه باز در این شعر اشاره به امانت الهی دارد که قبلا به آن پرداخته شده در شعر آسمان بار امانت نتوانست کشید، قرعه کار به نام من دیوانه زدند * اما حالا برای حفظ این امانت الهی به ما توصیه هایی بی غرض و دوستانه دارد که نازنینی چون انسان پاک که خداوند او را از میان تمام بندگانش برگزیده و به جانشینی انتخاب کرده (طبق قرآن سوره بقره آیه 30 مقام خلیفه الله و جانشینی خدا تنها به انسان عطا شده) حافظ به انسانی که چنین مقامی دارد و خود حتی غافل است، توصیه می کند که همنشین خود را از میان خوبان انتخاب کنید و از همنشینی مردم بد دوری نمایید چرا که خلق و خوی دوستان ما و راهنمایی های آنها در زندگی ما اثر مستقیم دارد و به قول سعدی پسر نوح با بدان بنشست ، خاندان نبوتش گم شد سگ اصحاب كهف روزى چند، پى نيكان گرفت و مردم شد

تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی (متن کامل)

حافظ شیرازی (2017/07/04-19:00)

اندیشه پاک

اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماست		مرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویش		خلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریم		تفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شد		خلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردن		که هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویش		از آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *

* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام) حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد # ابیات مرتبط با این شعر

672

670

670

مشاهده متن کامل

سعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)