| سوره 58 | سوره مبارکه المجادلة | صفحه 542 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ (1) |
| (اي رسول ما) خدا سخن آن زن را که درباره شوهرش با تو به مجادله برخاسته و شکوه او به خدا مي‌برد محققا شنيد و گفتگوهاي شما را نيز خدا مي‌شنود که خدا البته شنوا و بيناست. (اوس بن صامت با زن خود خوله بنت ثعلبه ظهار کرد يعني گفت: «تو بر من چون مادري». و اين کار در حکم طلاق و حرمت آور بود. زن نزد رسول آمد و حکم پرسيد. رسول حکم به حرمت فرمود. زن باز مجادله کرد و آخر گفت: من به خدا شکوه مي‌کنم از تنهايي و غربت خود. و آيه بعد راجع به حکم ظهار نازل شد و بر اين فعل حرام کفّاره معيّن گرديد). (1) |
| الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ ۖ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَرًا مِنَ الْقَوْلِ وَزُورًا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ (2) |
| کساني از شما که با زنان خود ظهار کنند آنها مادر حقيقي شوهران نخواهند شد بلکه مادر ايشان جز آن که آنها را زاييده نيست و اين مردم سخني ناپسند و باطل مي‌گويند، و خدا را عفو و بخشش بسيار است. (2) |
| وَالَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا ۚ ذَٰلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (3) |
| و آنان که با زنان خود ظهار کنند آن‌گاه از گفته خود برگردند، پيش از تماس و مجامعت بايد برده‌اي آزاد کنند. به اين عمل پند و موعظه مي‌شويد (تا ديگر به اين کار حرام اقدام نکنيد) و خدا به تمام کردار شما آگاه است. (3) |
| فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا ۖ فَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا ۚ ذَٰلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ۚ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ ۗ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ (4) |
| و هر که برده نيابد (يعني بر آزاد کردن برده توانايي ندارد) باز بايد پيش از جماع دو ماه پي در پي روزه بگيرد، و باز اگر نتواند بايد شصت مسکين را طعام دهد. اين (حکم کفّاره) براي آن است که شما به خدا و رسول او ايمان (کامل) آريد. و اين احکام حدود الهي است و کافران را عذاب دردناک دوزخ مهيّاست. (4) |
| إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ كُبِتُوا كَمَا كُبِتَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ وَقَدْ أَنْزَلْنَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۚ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ (5) |
| آنان که با خدا و رسول او سخت مخالفت مي‌کنند آنها هم مانند کافران پيش به رو در (آتش عذاب) افتند. و ما آيات روشن بيان نازل کرديم، و کافران را عذاب ذلت و خواري مهيّاست. (5) |
| يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۚ أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (6) |
| در روزي که خدا جميع خلايق را (براي حساب) برانگيزد تا آنها را به (نتيجه) اعمالشان که او تمام را به شماره ضبط فرموده و آنها فراموش کرده‌اند آگاه سازد، و خدا بر همه موجودات عالم گواه است. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |