سوره 81 | سوره مبارکه التكوير | صفحه 586 |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ (1) |
هنگامي که آفتاب تابان تاريک شود. (1) |
وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ (2) |
و هنگامي که ستارگان آسمان تيره شوند (و فرو ريزند). (2) |
وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ (3) |
و آن گاه که گوهها به رفتار آيند. (3) |
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ (4) |
و آن گاه که شتران ده ماهه آبستن را (که نزد عرب بسيار عزيز است) به کلي رها کنند. (4) |
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ (5) |
و هنگامي که وحوش (و طيور نيز به عرصه قيامت) محشور شوند. (5) |
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ (6) |
و هنگامي که درياهاي آب (چون آتش سوزان) شعلهور گردد. (6) |
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ (7) |
و هنگامي که نفوس خلق همه با همجنس خود در پيوندند. (7) |
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ (8) |
و هنگامي که از دختران زنده به گور شده باز پرسند. (8) |
بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (9) |
که (آن بي گناهان) به چه جرم و گناه کشته شدند؟! (9) |
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ (10) |
و هنگامي که نامه اعمال خلق گشوده شود. (10) |
وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ (11) |
و هنگامي که آسمان را از جاي بر کنند. (11) |
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ (12) |
و هنگامي که آتش دوزخ را سخت بيفروزند. (12) |
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (13) |
و هنگامي که بهشت را (به اهلش) نزديک سازند. (13) |
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ (14) |
در آن هنگام (که روز قيامت است) هر نفسي هر آنچه بر خود حاضر کرده همه را بداند. (14) |
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (15) |
چنين نيست (که منکران قرآن پندارند) قسم ياد ميکنم به ستارگان باز گردنده. (15) |
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ (16) |
که به گردش آيند و در مکان خود رخ پنهان کنند. (16) |
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ (17) |
قسم به شب تار هنگامي که روي جهان را تاريک گرداند. (17) |
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (18) |
و قسم به صبح روشن وقتي که دم زند (و عالم را به روي خود بيفروزد). (18) |
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (19) |
(قسم به اين آيات) که همانا قرآن کلام رسول بزرگوار حق (جبرئيل) است. (19) |
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ (20) |
که فرشته با قوّت و قدرت است و نزد خداي مقتدر عرش با جاه و منزلت است. (20) |
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ (21) |
و در آنجا فرمانده فرشتگان و امين وحي خداست. (21) |
وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ (22) |
و رسول عصر شما هرگز ديوانه نيست. (22) |
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ (23) |
و او امين وحي را در افق اعلاي مشرق درست مشاهده کرد. (23) |
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ (24) |
و اين رسول شما بر وحي از عالم غيب بخل نميورزد (و شما را از علم وحي خود آگاه ميسازد). (24) |
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ (25) |
و قرآن او هرگز کلام شيطاني مردود نيست. (25) |
فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ (26) |
پس شما به کجا ميرويد؟ (26) |
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ (27) |
اين (قرآن عظيم) جز پند و نصيحت اهل عالم هيچ نيست. (27) |
لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ (28) |
تا هر که از شما بندگان بخواهد راه راست (حق پرستي و سعادت ابد) پيش گيرد. (28) |
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (29) |
و شما (کافران، راه حق را) نميخواهيد مگر خداي آفريننده عالم بخواهد. (29) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |