| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 3 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (6) |
| همانا اين کسانى که کفر ورزيده اند چه به آنان اخطار کنى يا اخطار نکنى برايشان يکسان است و ايمان نخواهند آورد. (6) |
| خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (7) |
| خدا بر قلب ها و بر گوش هايشان مهر نهاده و بر چشمانشان پرده اى ]ضخيم[ قرار دارد و برايشان عذابى بزرگ خواهد بود. (7) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِينَ (8) |
| و از مردم کسانى هستند که مى گويند: به خدا و روز واپسين ايمان آورده ايم در حالى که آنان مؤمن نيستند. (8) |
| يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (9) |
| مى خواهند خدا و اهل ايمان را فريب دهند، در حالى که جز خودشان را فريب نمى دهند و نمى فهمند. (9) |
| فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ (10) |
| در قلب هايشان مَرَضى هست، پس خدا به مرضشان افزوده است و برايشان به سبب دروغ گفتنشان عذابى دردآور خواهد بود. (10) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ (11) |
| و چون به آنان گفته شود: در زمين فساد نکنيد، مى گويند: ما فقط اصلاح گرانيم. (11) |
| أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰكِنْ لَا يَشْعُرُونَ (12) |
| آگاه باشيد که بى شک آنان خودشان فسادگرانند ولى نمى فهمند. (12) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَٰكِنْ لَا يَعْلَمُونَ (13) |
| و چون به آنان گفته شود: شما هم مانند ايمان آوردن اين مردم ايمان بياوريد مى گويند: آيا ما هم مانند ايمان آوردن اين سبک مغزان ايمان بياوريم؟ آگاه باشيد که بى شک آنان خودشان سبک مغزند ولى نمى دانند. (13) |
| وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ (14) |
| و چون با مؤمنان برخورد کنند مى گويند: ما ايمان آورده ايم و چون با شيطان هاى خود خلوت کنند مى گويند: قطعاً ما با شمائيم، ما ]مؤمنان را [فقط استهزا مى کنيم. (14) |
| اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (15) |
| خداست که استهزايشان مى کند و آنان را در طغيانشان سرگشته مى دارد. (15) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (16) |
| اينانند آن کسانى که گمراهى را به بهاى هدايت خريده اند، از اين رو تجارتشان سود نکرده و هدايت يافته نيستند. (16) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |