| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 290 |
|
| وَإِنْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا ۖ وَإِذًا لَا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا (76) |
| و نزديک بود که کافران تو را از سرزمين خود جنبانده تا از آنجا بيرونت کنند، و در اين صورت پس از آن اندک زماني بيش زيست نمي‌کردند (که به عذاب ما همه هلاک مي‌شدند). (76) |
| سُنَّةَ مَنْ قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنْ رُسُلِنَا ۖ وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلًا (77) |
| ما آيين همه پيمبراني را که پيش از تو فرستاديم نيز همين (توحيد و خداپرستي و هلاک کافران و نجات اهل ايمان) قرار داديم، و اين طريقه ما را تغييرپذير نخواهي يافت. (77) |
| أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ ۖ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا (78) |
| نماز را وقت زوال آفتاب تا اول تاريکي شب به پا دار (يعني نماز ظهرين را از اول ظهر و نماز عشائين را از بدو تاريکي شب به پا دار) و نماز صبح را نيز به جاي آر که آن نماز به حقيقت مشهود (نظر فرشتگان شب و فرشتگان روز) است. (78) |
| وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَىٰ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا (79) |
| و بعضي از شب را به خواندن قرآن (در نماز) بيدار و متهجّد باش، که نماز شب خاص توست، باشد که خدايت تو را به مقام محمود (شفاعت کبري) مبعوث گرداند. (79) |
| وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَانًا نَصِيرًا (80) |
| و بگو که بارالها مرا (هميشه به هر جا روم به مکّه يا مدينه يا عالم قبر و محشر) به قدم صدق داخل و به قدم صدق خارج گردان و به من از جانب خود حجت روشني که دائم يار و مددکار باشد عطا فرما. (80) |
| وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا (81) |
| و (به امت) بگو که (دين) حق آمد و باطل نابود شد، که باطل خود لايق محو نابودي ابدي است. (81) |
| وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ۙ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا (82) |
| و ما آنچه از قرآن فرستيم شفا (ي دل) و رحمت (الهي) براي اهل ايمان است و ظالمان را به جز زيان (و شقاوت) چيزي نخواهد افزود. (82) |
| وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ ۖ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَئُوسًا (83) |
| و ما هرگاه به انسان نعمتي عطا کنيم از آن رو بگرداند و دوري جويد، و هرگاه شر و بلايي به او روي آورد به کلي مأيوس و نااميد شود. (83) |
| قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَىٰ شَاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَىٰ سَبِيلًا (84) |
| بگو که هر کس بر حسب ذات و طبيعت خود عملي انجام خواهد داد، و خداي شما به آن که راهيافته‌تر است (از همه کس) آگاهتر است. (84) |
| وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ ۖ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا (85) |
| و تو را از حقيقت روح مي‌پرسند، جواب ده که روح از (عالم) امر خداست (و بي‌واسطه جسمانيات به امر الهي به بدنها تعلق مي‌گيرد) و (شما پي به حقيقت آن نمي‌بريد زيرا) آنچه از علم به شما دادند بسيار اندک است. (85) |
| وَلَئِنْ شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنَا وَكِيلًا (86) |
| و اگر ما بخواهيم آنچه را که به وحي بر تو آورديم (از قرآن و علم و آيين) همه را باز مي‌بريم و آن‌گاه تو بر (قهر) ما هيچ کارساز و مددکاري در اين باره نخواهي يافت. (86) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |