| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 215 |
|
| وَلَوْ أَنَّ لِكُلِّ نَفْسٍ ظَلَمَتْ مَا فِي الْأَرْضِ لَافْتَدَتْ بِهِ ۗ وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ ۖ وَقُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ ۚ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (54) |
| و اگر در (آن روز) مردم ستمکار مالک روي زمين باشند آرزو کنند که همه دارايي خود را فدا دهند (تا مگر خويشتن را از عذاب برهانند و نتوانند) و چون عذاب را مشاهده کنند حسرت و پشيماني خود را پنهان دارند (که شماتت از مردم نکشند) و در حق آنها حکم به عدل شود و به آنان هيچ ستمي نخواهد شد. (54) |
| أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (55) |
| آگاه باشيد که هر چه در آسمانها و زمين است ملک خداست و هم آگاه باشيد که وعده خدا همه حق محض است، ولي اکثر خلق از آن آگه نيستند. (55) |
| هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (56) |
| خداست که زنده مي‌کند و مي‌ميراند و باز همه به سوي او بازگردانده مي‌شويد. (56) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ (57) |
| اي مردم عالم، به حقيقت نامه‌اي که همه پند و اندرز و شفاي دلها و هدايت و رحمت بر مؤمنان است از جانب خدايتان آمد. (57) |
| قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَٰلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ (58) |
| بگو که بايد منحصرا به فضل و رحمت خدا شادمان شوند (و به نزول قرآن مسرور باشند) که آن بهتر و مفيدتر از ثروتي است که مي‌اندوزند. (58) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ لَكُمْ مِنْ رِزْقٍ فَجَعَلْتُمْ مِنْهُ حَرَامًا وَحَلَالًا قُلْ آللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ ۖ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُونَ (59) |
| باز (به مشرکان عرب) بگو: با من بگوييد که آيا رزقي که خدا براي شما فرستاده (و حلال فرموده) و شما از پيش خود بعضي را حرام و بعضي را حلال مي‌کنيد، آيا اين به دستور خداست يا بر خدا افترا مي‌بنديد؟ (59) |
| وَمَا ظَنُّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ (60) |
| و آنان که بر خدا دروغ مي‌بندند مگر چه گمان دارند به روز قيامت؟! البته خدا را با بندگان فضل و احسان بسيار است ولي اکثر مردم شکر نمي‌کنند. (60) |
| وَمَا تَكُونُ فِي شَأْنٍ وَمَا تَتْلُو مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَلَا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلَّا كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ ۚ وَمَا يَعْزُبُ عَنْ رَبِّكَ مِنْ مِثْقَالِ ذَرَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ وَلَا أَصْغَرَ مِنْ ذَٰلِكَ وَلَا أَكْبَرَ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ (61) |
| و تو در هيچ حالي نباشي و هيچ آيه‌اي از قرآن تلاوت نکني و به هيچ عملي تو و امت وارد نشويد جز آنکه ما همان لحظه شما را مشاهده مي‌کنيم و هيچ چيز به وزن ذره‌اي در همه زمين و آسمان از خداي تو پنهان نيست و کوچکتر از ذره و بزرگتر از آن هر چه هست همه در کتاب مبين حق (و لوح علم الهي) مسطور است. (61) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |