| سوره 20 | سوره مبارکه طه | صفحه 321 |
|
| قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَٰلِكَ الْيَوْمَ تُنْسَىٰ (126) |
| ميفرمايد: (آن گونه که آيات من براي تو آمد، و تو آنها را فراموش کردي، امروز نيز تو فراموش خواهي شد!) (126) |
| وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِنْ بِآيَاتِ رَبِّهِ ۚ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَىٰ (127) |
| و اين گونه جزا ميدهيم کسي را که اسراف کند، و به آيات پروردگارش ايمان نياورد! و عذاب آخرت، شديدتر و پايدارتر است! (127) |
| أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِأُولِي النُّهَىٰ (128) |
| آيا براي هدايت آنان کافي نيست که بسياري از نسلهاي پيشين را (که طغيان و فساد کردند) هلاک نموديم، و اينها در مسکنهاي (ويران شده) آنان راه ميروند! مسلما در اين امر، نشانه هاي روشني براي خردمندان است. (128) |
| وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُسَمًّى (129) |
| و اگر سنت و تقدير پروردگارت و ملاحظه زمان مقرر نبود، عذاب الهي بزودي دامان آنان را ميگرفت! (129) |
| فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا ۖ وَمِنْ آنَاءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَىٰ (130) |
| پس در برابر آنچه ميگويند، صبر کن! و پيش از طلوع آفتاب، و قبل از غروب آن، تسبيح و حمد پروردگارت را بجا آور، و همچنين (برخي) از ساعات شب و اطراف روز (پروردگارت را) تسبيح گوي، باشد که (از الطاف الهي) خشنود شوي! (130) |
| وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (131) |
| و هرگز چشمان خود را به نعمتهاي مادي، که به گروه هايي از آنان داده ايم، ميفکن! اينها شکوفه هاي زندگي دنياست، تا آنان را در آن بيازماييم، و روزي پروردگارت بهتر و پايدارتر است! (131) |
| وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا ۖ لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا ۖ نَحْنُ نَرْزُقُكَ ۗ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ (132) |
| خانواده خود را به نماز فرمان ده، و بر انجام آن شکيبا باش! از تو روزي نميخواهيم، (بلکه) ما به تو روزي ميدهيم، و عاقبت نيک براي تقواست! (132) |
| وَقَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِنْ رَبِّهِ ۚ أَوَلَمْ تَأْتِهِمْ بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (133) |
| گفتند: (چرا (پيامبر) معجزه و نشانه اي از سوي پروردگارش براي ما نمي آورد؟! (بگو:) آيا خبرهاي روشني که در کتابهاي (آسماني) نخستين بوده، براي آنها نيامد؟! (133) |
| وَلَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُمْ بِعَذَابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَنَخْزَىٰ (134) |
| اگر ما آنان را پيش از آن (که قرآن نازل شود) با عذابي هلاک ميکرديم، (در قيامت) ميگفتند: (پروردگارا! چرا پيامبري براي ما نفرستادي تا از آيات تو پيروي کنيم، پيش از آنکه ذليل و رسوا شويم!) (134) |
| قُلْ كُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ (135) |
| بگو: (همه (ما و شما) در انتظاريم! (ما در انتظار وعده پيروزي، و شما در انتظار شکست ما!) حال که چنين است، انتظار بکشيد! اما بزودي ميدانيد چه کسي از اصحاب صراط مستقيم، و چه کسي هدايت يافته است! (135) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |