| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 256 |
|
| وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنْجَاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ (6) |
| و (به خاطر بياور) هنگامي را که موسي به قومش گفت: (نعمت خدا را بر خود به ياد داشته باشيد، زماني که شما را از (چنگال) آل فرعون رهايي بخشيد! همانها که شما را به بدترين وجهي عذاب ميکردند، پسرانتان را سر ميبريدند، و زنانتان را (براي خدمتگاري) زنده ميگذاشتند، و در اين، آزمايش بزرگي از طرف پروردگارتان براي شما بود!) (6) |
| وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ (7) |
| و (همچنين به خاطر بياوريد) هنگامي را که پروردگارتان اعلام داشت: (اگر شکرگزاري کنيد، (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود، و اگر ناسپاسي کنيد، مجازاتم شديد است!) (7) |
| وَقَالَ مُوسَىٰ إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ (8) |
| و موسي (به بني اسرائيل) گفت: (اگر شما و همه مردم روي زمين کافر شويد، (به خدا زياني نميرسد، چرا که) خداوند، بي نياز و شايسته ستايش است!) (8) |
| أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ ۛ وَالَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ ۛ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّهُ ۚ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ (9) |
| آيا خبر کساني که پيش از شما بودند، به شما نرسيد؟! (قوم نوح) و (عاد) و (ثمود) و آنها که پس از ايشان بودند، همانها که جز خداوند از آنان آگاه نيست، پيامبرانشان دلايل روشن براي آنان آوردند، ولي آنها (از روي تعجب و استهزا) دست بر دهان گرفتند و گفتند: (ما به آنچه شما به آن فرستاده شده ايد، کافريم! و نسبت به آنچه ما را به سوي آن ميخوانيد، شک و ترديد داريم!) (9) |
| ۞ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۚ قَالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا تُرِيدُونَ أَنْ تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ (10) |
| رسولان آنها گفتند: (آيا در خدا شک است؟! خدايي که آسمانها و زمين را آفريده، او شما را دعوت ميکند تا گناهانتان را ببخشد، و تا موعد مقرري شما را باقي گذارد!) آنها گفتند: ((ما اينها را نميفهميم! همين اندازه ميدانيم که) شما انسانهايي همانند ما هستيد، ميخواهيد ما را از آنچه پدرانمان ميپرستيدند بازداريد، شما دليل و معجزه روشني براي ما بياوريد!) (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |