| سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 254 |
|
| ۞ مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ أُكُلُهَا دَائِمٌ وَظِلُّهَا ۚ تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَوْا ۖ وَعُقْبَى الْكَافِرِينَ النَّارُ (35) |
| توصيف بهشتي که به پرهيزگاران وعده داده شده، (اين است که) نهرهاي آب از زير درختانش جاري است، ميوه آن هميشگي، و سايهاش دائمي است، اين سرانجام کساني است که پرهيزگاري پيشه کردند، و سرانجام کافران، آتش است! (35) |
| وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ ۖ وَمِنَ الْأَحْزَابِ مَنْ يُنْكِرُ بَعْضَهُ ۚ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَلَا أُشْرِكَ بِهِ ۚ إِلَيْهِ أَدْعُو وَإِلَيْهِ مَآبِ (36) |
| کساني که کتاب آسماني به آنان داده ايم، از آنچه بر تو نازل شده، خوشحالند، و بعضي از احزاب (و گروه ها)، قسمتي از آن را انکار ميکنند، بگو: (من مامورم که (الله) را بپرستم، و شريکي براي او قائل نشوم! به سوي او دعوت ميکنم، و بازگشت من بسوي اوست!) (36) |
| وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِيًّا ۚ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَمَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا وَاقٍ (37) |
| همانگونه (که به پيامبران پيشين کتاب آسماني داديم،) بر تو نيز اين (قرآن) را بعنوان فرمان روشن و صريحي نازل کرديم، و اگر از هوسهاي آنان -بعد از آنکه آگاهي براي تو آمده- پيروي کني، هيچ کس در برابر خدا، از تو حمايت و جلوگيري نخواهد کرد. (37) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّيَّةً ۚ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتَابٌ (38) |
| ما پيش از تو (نيز) رسولاني فرستاديم، و براي آنها همسران و فرزنداني قرار داديم، و هيچ رسولي نميتوانست ا(ز پيش خود) معجزهاي بياورد، مگر بفرمان خدا! هر زماني نوشتهاي دارد (و براي هر کاري، موعدي مقرر است)! (38) |
| يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ ۖ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ (39) |
| خداوند هر چه را بخواهد محو، و هر چه را بخواهد اثبات ميکند، و (ام الکتاب) [= لوح محفوظ] نزد اوست! (39) |
| وَإِنْ مَا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ (40) |
| و اگر پارهاي از مجازاتها را که به آنها وعده ميدهيم به تو نشان دهيم، يا (پيش از فرا رسيدن اين مجازاتها) تو را بميرانيم، در هر حال تو فقط مامور ابلاغ هستي، و حساب (آنها) برماست. (40) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ وَاللَّهُ يَحْكُمُ لَا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (41) |
| آيا نديدند که ما پيوسته به سراغ زمين مي آييم و از اطراف (و جوانب) آن کم ميکنيم؟! (و جامعه ها، تمدنها، و دانشمندان تدريجا از ميان ميروند. ) و خداوند حکومت ميکند، و هيچ کس را ياراي جلوگيري يا رد احکام او نيست، و او سريع الحساب است! (41) |
| وَقَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا ۖ يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ ۗ وَسَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ (42) |
| پيش از آنان نيز کساني طرحها و نقشه ها کشيدند، ولي تمام طرحها و نقشه ها از آن خداست! او از کار هر کس آگاه است، و بزودي کفار ميدانند سرانجام (نيک و بد) در سراي ديگر از آن کيست! (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |