| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 207 |
|
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ (123) |
| اي کساني که ايمان آورده ايد! با کافراني که به شما نزديکترند، پيکار کنيد! (و دشمن دورتر، شما را از دشمنان نزديک غافل نکند!) آنها بايد در شما شدت و خشونت (و قدرت) احساس کنند، و بدانيد خداوند با پرهيزگاران است! (123) |
| وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ أَيُّكُمْ زَادَتْهُ هَٰذِهِ إِيمَانًا ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَزَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَهُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (124) |
| و هنگامي که سورهاي نازل ميشود، بعضي از آنان (به ديگران) ميگويند: (اين سوره، ايمان کدام يک از شما را افزون ساخت؟!) (به آنها بگو:) اما کساني که ايمان آورده اند، بر ايمانشان افزوده، و آنها (به فضل و رحمت الهي) خوشحالند. (124) |
| وَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَىٰ رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ كَافِرُونَ (125) |
| و اما آنها که در دلهايشان بيماري است، پليدي بر پليديشان افزوده، و از دنيا رفتند در حالي که کافر بودند. (125) |
| أَوَلَا يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِي كُلِّ عَامٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لَا يَتُوبُونَ وَلَا هُمْ يَذَّكَّرُونَ (126) |
| آيا آنها نميبينند که در هر سال، يک يا دو بار آزمايش ميشوند؟! باز توبه نميکنند، و متذکر هم نميگردند! (126) |
| وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ هَلْ يَرَاكُمْ مِنْ أَحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفُوا ۚ صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ (127) |
| و هنگامي که سورهاي نازل ميشود، بعضي از آنها [= منافقان] به يکديگر نگاه ميکنند و ميگويند: (آيا کسي شما را ميبيند؟ (اگر از حضور پيامبر بيرون رويم، کسي متوجه ما نميشود!)) سپس منصرف ميشوند (و بيرون ميروند)، خداوند دلهايشان را (از حق) منصرف ساخته، چرا که آنها، گروهي هستند که نميفهمند (و بيدانشند)! (127) |
| لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ (128) |
| به يقين، رسولي از خود شما بسويتان آمد که رنجهاي شما بر او سخت است، و اصرار بر هدايت شما دارد، و نسبت به مومنان، رئوف و مهربان است! (128) |
| فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ ۖ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (129) |
| اگر آنها (از حق) روي بگردانند، (نگران مباش!) بگو: (خداوند مرا کفايت ميکند، هيچ معبودي جز او نيست، بر او توکل کردم، و او صاحب عرش بزرگ است!) (129) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |