| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 177 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
|
| يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفَالِ ۖ قُلِ الْأَنْفَالُ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَصْلِحُوا ذَاتَ بَيْنِكُمْ ۖ وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (1) |
| از تو درباره انفال [= غنايم، و هرگونه مال بدون مالک مشخص] سوال ميکنند ، بگو: (انفال مخصوص خدا و پيامبر است، پس، از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد! و خصومتهايي را که در ميان شماست، آشتي دهيد! و خدا و پيامبرش را اطاعت کنيد اگر ايمان داريد! (1) |
| إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (2) |
| مومنان، تنها کساني هستند که هرگاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان ميگردد، و هنگامي که آيات او بر آنها خوانده ميشود، ايمانشان فزونتر ميگردد، و تنها بر پروردگارشان توکل دارند. (2) |
| الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (3) |
| آنها که نماز را برپا ميدارند، و از آنچه به آنها روزي داده ايم، انفاق ميکنند. (3) |
| أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا ۚ لَهُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ (4) |
| (آري،) مومنان حقيقي آنها هستند، براي آنان درجاتي (مهم) نزد پروردگارشان است، و براي آنها، آمرزش و روزي بينقص و عيب است. (4) |
| كَمَا أَخْرَجَكَ رَبُّكَ مِنْ بَيْتِكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ فَرِيقًا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ لَكَارِهُونَ (5) |
| همانگونه که خدا تو را بحق از خانه (به سوي ميدان بدر،) بيرون فرستاد، در حالي که گروهي از مومنان ناخشنود بودند (،ولي سرانجامش پيروزي بود! ناخشنودي عده اي از چگونگي تقسيم غنايم بدر نيز چنين است)! (5) |
| يُجَادِلُونَكَ فِي الْحَقِّ بَعْدَمَا تَبَيَّنَ كَأَنَّمَا يُسَاقُونَ إِلَى الْمَوْتِ وَهُمْ يَنْظُرُونَ (6) |
| آنها پس از روشن شدن حق، باز با تو مجادله ميکردند، (و چنان ترس و وحشت آنها را فراگرفته بود، که) گويي به سوي مرگ رانده ميشوند، و آن را با چشم خود مينگرند! (6) |
| وَإِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَيُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِينَ (7) |
| و (به ياد آريد) هنگامي را که خداوند به شما وعده داد که يکي از دو گروه [= کاروان تجاري قريش، يا لشکر مسلح آنها] نصيب شما خواهد بود، و شما دوست ميداشتيد که کاروان (غير مسلح) براي شما باشد (و بر آن پيروز شويد)، ولي خداوند ميخواهد حق را با کلمات خود تقويت، و ريشه کافران را قطع کند، (از اين رو شما را بر خلاف ميلتان با لشکر قريش درگير ساخت، و آن پيروزي بزرگ نصيبتان شد. ) (7) |
| لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ (8) |
| تا حق را تثبيت کند، و باطل را از ميان بردارد، هر چند مجرمان کراهت داشته باشند. (8) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |