| سوره 72 | سوره مبارکه الجن | صفحه 573 |
|
| وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ ۖ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَٰئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا (14) |
| و از ما جنّيان هم بعضي مسلمان و بي‌آزار و برخي کافر و ستمکارند، و آنان که اسلام آوردند راستي به راه رشد و صواب شتافتند. (14) |
| وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا (15) |
| و اما ستمکاران ما هيزم بر آتش جهنّم گرديدند. (15) |
| وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا (16) |
| و اگر بر طريقه (اسلام و ايمان) پايدار بودند آب (علم و رحمت و رزق) فراوان نصيبشان البته مي‌گردانيديم. (16) |
| لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَمَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا (17) |
| تا به آن نعمت آنها را امتحان و آزمايش کنيم، و هر که از ياد خداي خود اعراض کند خدا او را به عذابي بسيار سخت درآورد. (17) |
| وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا (18) |
| و مساجد مخصوص (پرستش ذات يکتاي) خداست پس نبايد با خدا احدي غير او را پرستش کنيد. (18) |
| وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا (19) |
| و چون بنده خاصّ خدا (محمّد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) قيام کرد و خدا را مي‌خواند طايفه جنّيان (براي استماع قرآن) چنان گرد او ازدحام کردند که نزديک بود بر سر هم فرو ريزند. (19) |
| قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا (20) |
| بگو: من تنها خداي خود را مي‌پرستم و هرگز احدي را با او شريک نمي‌گردانم. (20) |
| قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا (21) |
| و باز بگو: من مالک و قادر بر خير و شرّ شما نيستم. (21) |
| قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا (22) |
| باز بگو که (اگر خدا بر من قهر و غضب کند) ابدا کسي مرا از (قهر) خدا در پناه نتواند گرفت و به غير او هيچ گريز گاهي هرگز نخواهم يافت. (22) |
| إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا (23) |
| تنها مأمن و پناه من ابلاغ احکام خدا و رسانيدن پيغام الهي است، و آنان که نافرماني خدا و رسول او کنند البته کيفرشان آتش دوزخ است که در آن تا ابد مخلّد باشند. (23) |
| حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا (24) |
| (اي رسول، کافران را رها کن) تا روزي که عذاب موعود خود را به چشم ببينند، آن زمان خواهند دانست که (تو و آنها) کدامتان يارانش ضعيف و ناتوان‌تر و سپاهش کمتر است؟ (24) |
| قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا (25) |
| بگو: من خود ندانم که عذاب موعود شما وقتش نزديک است يا خدا تا آن روز مدتي (بسيار) قرار داده است. (25) |
| عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا (26) |
| او داناي غيب عالم است و هيچ کس را بر غيب خود آگاه نمي‌کند. (26) |
| إِلَّا مَنِ ارْتَضَىٰ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا (27) |
| مگر آن کس را که به پيامبري برگزيده است که فرشتگان را از پيش رو و پشت سر او مي‌فرستد (تا اسرار وحي را شياطين به سرقت گوش نربايند). (27) |
| لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَىٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا (28) |
| تا بداند (و معلوم سازد) که آن رسولان پيغامهاي پروردگار خود را به خلق کاملا رسانيده‌اند، و البته خدا به آنچه نزد رسولان است احاطه کامل دارد و به شماره هر چيز در عالم به خوبي آگاه است. (28) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |