| سوره 63 | سوره مبارکه المنافقون | صفحه 555 |
|
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ (5) |
| و هر گاه به آنها گويند: بياييد تا رسول خدا براي شما (از حق) آمرزش طلبد سر بپيچند و بنگري که با تکبر و نخوت (از حق) روي مي‌گردانند. (5) |
| سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (6) |
| (اي رسول) تو (از خدا) بر آنان آمرزش بخواهي يا نخواهي به حالشان يکسان است خدا هرگز آنها را نمي‌بخشد که همانا قوم نابکار فاسق را خدا هيچ وقت (به راه سعادت) هدايت نخواهد کرد. (6) |
| هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنْفِقُوا عَلَىٰ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّىٰ يَنْفَضُّوا ۗ وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ (7) |
| اينها همان مردم بدخواهند که مي‌گويند: بر اصحاب رسول خدا انفاق مال مکنيد تا (از گِردش) پراکنده شوند در صورتي که خدا را گنجهاي آسمانها و زمين است ليکن منافقان درک آن نمي‌کنند. (7) |
| يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ ۚ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ (8) |
| آنها (پنهاني با هم) مي‌گويند: اگر به مدينه مراجعت کرديم البته اربابان عزّت و ثروت، مسلمانان ذليل فقير را از شهر بيرون کنند، و حال آنکه عزّت مخصوص خدا و رسول و اهل ايمان است (و ذلّت خاصّ کافران) وليکن منافقان از اين معني آگه نيستند. (8) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (9) |
| الا اي اهل ايمان، مبادا هرگز مال و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل سازند، و البته کساني که به امور دنيا از ياد خدا غافل شوند آنها به حقيقت زيانکاران عالمند. (9) |
| وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنْ مِنَ الصَّالِحِينَ (10) |
| و از آنچه روزي شما کرديم (در راه خدا) انفاق کنيد پيش از آنکه مرگ بر يکي از شما فرا رسد و در آن حال (به حسرت) بگويد: پروردگارا، چرا اجل مرا اندکي تأخير نينداختي تا صدقه و احسان بسيار کنم و از نکوکاران شوم؟! (10) |
| وَلَنْ يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا ۚ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (11) |
| و خدا هرگز اجل هيچ کس را از وقتش که فرا رسد تأخير نيفکند و خدا به هر چه کنيد آگاه است. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |