| سوره 36 | سوره مبارکه يس | صفحه 445 |
|
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ (71) |
| آيا کافران نديدند که بر آنها به دست (قدرت) خود از جمله آفريدگان چهارپاياني خلقت کرديم تا مالک آنها شوند؟ (71) |
| وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ (72) |
| و آن حيوانات (با عظمت و قوت) را مطيع و رام آنها ساختيم که هم بر آنها سوار شوند و هم از آنها غذا تناول کنند. (72) |
| وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (73) |
| و براي آنها در آن حيوانات منافع (بسياري از پوست و پشم و کرک و غيره) و آشاميدني‌هاي فراوان (از شير و ماست و روغن و غيره) هست، آيا شکر (اين نعمتها را) نبايد به جاي آرند؟ (73) |
| وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ (74) |
| و (مشرکان از جهل) به جاي خدا خداياني ديگر اتخاذ کردند تا مگر (از جانب آنها) ياري شوند. (74) |
| لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ (75) |
| هرگز آن خدايان کمترين نصرتي به آنها نتوانند کرد و خود اين مشرکان معبودانشان را سپاهي حاضر خدمت هستند که همگي را (در قيامت در آتش دوزخ) حاضر آرند. (75) |
| فَلَا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ (76) |
| پس سخن اين مشرکان تو را محزون نکند. ما هر آنچه پنهان و آشکار گويند همه را مي‌دانيم (و به کيفر کفرشان مي‌رسانيم). (76) |
| أَوَلَمْ يَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ (77) |
| آيا انسان نديد که ما او را از نطفه ناقابل (چنين آراسته) خلقت کرديم؟ آن گاه (به جاي آنکه شکر گزار باشد) دشمن آشکار ما گرديد. (77) |
| وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ (78) |
| و براي ما مثلي (جاهلانه) زد و آفرينش خود را فراموش کرد، گفت: اين استخوانهاي پوسيده را باز که زنده مي‌کند؟ (78) |
| قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ (79) |
| بگو: آن خدايي زنده مي‌کند که اول بار آنها را ايجاد کرد و او به هر آفريده‌اي داناست. (79) |
| الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ (80) |
| آن خدايي که از درخت سبز و تر براي انتفاع شما آتش قرار داده که (براي حاجتي که خواهيد) بر مي‌افروزيد. (80) |
| أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (81) |
| آيا آن خدايي که (خلقت با عظمت) آسمانها و زمين را آفريده بر آفرينش (موجود ضعيفي) مانند اين کافران قادر نيست (که چون مردند باز آنها را زنده گرداند)؟ چرا (البته قادر است) و او آفريننده و داناست. (81) |
| إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (82) |
| فرمان نافذ او چون اراده خلقت چيزي کند به محض اينکه گويد: «موجود باش» بلا فاصله موجود خواهد شد. (82) |
| فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (83) |
| پس منزه و پاک است خدايي که (ملک و) ملکوت هر موجود به دست (قدرت) او و بازگشت شما همه خلايق به سوي اوست. (83) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |