| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 416 |
|
| وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاكِسُو رُءُوسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ (12) |
| و اگر تو حال بدکاران را (در قيامت) ببيني که چگونه در حضور خداي خود سر به زير و ذليلند (و با آه و ناله حسرت) گويند: پروردگارا، اينک (عذاب تو را) به چشم ديديم و (سخن رسولانت را) به گوش گرفتيم، پس ما را (به دنيا) باز گردان تا صالح و نيکوکار شويم که اکنون (وعده تو را) به چشم يقين مشاهده کرديم! (12) |
| وَلَوْ شِئْنَا لَآتَيْنَا كُلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا وَلَٰكِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (13) |
| و اگر ما (به مشيّت ازلي) مي‌خواستيم، هر نفسي را به کمال هدايتش (به جبر و الزام) مي‌رسانيديم و ليکن وعده حقّ و حتمي من است که دوزخ را البته از همه (کافران) جنّ و انس پر سازم. (13) |
| فَذُوقُوا بِمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا إِنَّا نَسِينَاكُمْ ۖ وَذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (14) |
| پس (خطاب رسد: امروز) شما اي کافران (عذاب را) به کيفر غفلت از ملاقات اين روزتان بچشيد که ما هم شما را فراموش کرديم (يعني از نظر لطف انداختيم) و اينک عذاب ابدي را به پاداش اعمال زشتي که مي‌کرديد بچشيد. (14) |
| إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ ۩ (15) |
| تنها کساني به آيات ما ايمان مي‌آورند که چون متذکّر آيات ما شوند به سجده رخ بر خاک نهند و تسبيح و تنزيه و ستايش پروردگار کنند و ابدا به کبر و نخوت سر از فرمان حق نکشند. (15) |
| تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (16) |
| (شبها) پهلو از بستر خواب تهي کنند و با بيم و اميد (و ناله اشتياق در نماز شب) خداي خود را بخوانند و آنچه روزي آنها کرده‌ايم (به مسکينان) انفاق کنند. (16) |
| فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (17) |
| پس هيچ کس نمي‌داند که به پاداش نيکوکاريشان چه نعمت و لذّتهاي بي‌نهايت که روشني‌بخش (دل و) ديده است در عالم غيب برايشان ذخيره شده است. (17) |
| أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًا كَمَنْ كَانَ فَاسِقًا ۚ لَا يَسْتَوُونَ (18) |
| آيا آن کس که ايمان آورده (حالش در قيامت) مانند کسي است که کافر بوده؟ هرگز يکسان نخواهند بود. (18) |
| أَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوَىٰ نُزُلًا بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (19) |
| اما آنان که (در دنيا) با ايمان و نيکو کار بودند به پاداش اعمال صالح منزلگاه پر نعمت در بهشت ابد يابند. (19) |
| وَأَمَّا الَّذِينَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۖ كُلَّمَا أَرَادُوا أَنْ يَخْرُجُوا مِنْهَا أُعِيدُوا فِيهَا وَقِيلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (20) |
| و اما آنان که سر از طاعت حق کشيده و فاسق شدند منزلگاهشان در آتش دوزخ است و هر چه کوشند و خواهند که از آن آتش بيرون آيند باز (فرشتگان عذاب) بدان دوزخ برگردانندشان و گويند: عذاب آتشي را که (در دنيا) تکذيب مي‌کرديد اينک بچشيد. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |