| سوره 31 | سوره مبارکه لقمان | صفحه 411 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الم (1) |
| الم (اين حروف گفته شد که اسرار الهي است). (1) |
| تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ (2) |
| اين (قرآن عظيم و) آيات کتاب حکيم است. (2) |
| هُدًى وَرَحْمَةً لِلْمُحْسِنِينَ (3) |
| که هدايت و رحمت است براي نيکوکاران عالم. (3) |
| الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ (4) |
| آنان که نماز به پا مي‌دارند و زکات مي‌دهند و به عالم آخرت کاملا يقين دارند. (4) |
| أُولَٰئِكَ عَلَىٰ هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (5) |
| هم آنان از (لطف) پروردگار خويش به راه راستند و هم آنان رستگاران عالمند. (5) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ (6) |
| و برخي از مردمان (فاسد فتنه انگيز مانند نضر حارث) کسي است که گفتار و سخنان لغو و باطل را (مانند قصّه‌هاي دروغ و افسانه‌هاي شهوت‌انگيز مفسد اخلاق و سرود مطرب) به هر وسيله تهيّه مي‌کند تا (خلق را) به جهالت از راه خدا (و آموختن علوم و معارف قرآن) گمراه سازد و آيات قرآن را به تمسخر و استهزا گيرد، اين مردمان (فاسد کافر) به عذاب، با خواري و ذلّت گرفتار شوند. (6) |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا وَلَّىٰ مُسْتَكْبِرًا كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْهَا كَأَنَّ فِي أُذُنَيْهِ وَقْرًا ۖ فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (7) |
| و هر گاه بر او تلاوت آيات ما شود چنان با غرور و تکبّر پشت گرداند که گويي هيچ آن آيات الهي را نشنيد، پنداري از هر دو گوش کر است، اين کس را به عذاب دردناک بشارت ده. (7) |
| إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِيمِ (8) |
| آنان که به خدا ايمان آوردند و به اعمال نيکو پرداختند باغهاي پر نعمت (بهشت جاوداني) مخصوص آنهاست. (8) |
| خَالِدِينَ فِيهَا ۖ وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (9) |
| که در آن بهشت ابد هميشگي خواهند بود، اين وعده خدا محقّق و حتمي است، و او مقتدر و آگاه است. (9) |
| خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ۖ وَأَلْقَىٰ فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ ۚ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ (10) |
| (سقف رفيع) آسمانها را بي‌ستوني که به حسّ مشاهده کنيد خلق کرده و کوههاي بزرگ را در زمين بنهاد تا شما را نجنباند و در روي زمين انواع مختلف حيوانات را منتشر و پراکنده ساخت، و هم از آسمان آب باران فرود آورديم و به آن آب در روي زمين نباتات پرفايده برويانيديم. (10) |
| هَٰذَا خَلْقُ اللَّهِ فَأَرُونِي مَاذَا خَلَقَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ ۚ بَلِ الظَّالِمُونَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (11) |
| اين همه آفريده خداست، حال شما (مشرکان) بگوييد آنان که به جز خدا (معبود شما) هستند در جهان چه آفريده‌اند؟ (هيچ نيافريده‌اند) بلکه ستمکاران (مشرک که آنها را شريک خدا گرفتند) دانسته در گمراهي آشکار هستند. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |