| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 3 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (6) |
| (اي رسول ما) کافران را يکسان است که ايشان را بترساني يا نترساني، ايمان نخواهند آورد. (6) |
| خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (7) |
| خدا مهر نهاد بر دلها و گوشهاي ايشان، و بر چشمهاي ايشان پرده افتاده، و ايشان را عذابي سخت خواهد بود. (7) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِينَ (8) |
| و گروهي از مردم (يعني منافقان) گويند: ما ايمان آورده‌ايم به خدا و به روز قيامت، و حال آنکه ايمان نياورده‌اند. (8) |
| يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (9) |
| مي‌خواهند خدا و اهل ايمان را فريب دهند و حال آنکه فريب ندهند مگر خود را، و اين را نمي‌دانند. (9) |
| فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ (10) |
| در دلهاي ايشان بيماري (جهل و عناد) است، خدا بر بيماري آنها بيفزايد، و براي ايشان است عذابي دردناک، به سبب آنکه پيوسته دروغ مي‌گفتند. (10) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ (11) |
| و چون آنان را گويند که فساد در زمين نکنيد، گويند: تنها ما کار به صلاح کنيم. (11) |
| أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰكِنْ لَا يَشْعُرُونَ (12) |
| آگاه باشيد آنها خود مفسدند ولي نمي‌دانند. (12) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَٰكِنْ لَا يَعْلَمُونَ (13) |
| و چون به ايشان گويند: ايمان آوريد چنانکه ديگران ايمان آوردند؛ گويند: چگونه ايمان آوريم مانند بيخردان؟! آگاه باشيد که ايشان خود بي‌خردند ولي نمي‌دانند. (13) |
| وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ (14) |
| و چون به اهل ايمان برسند گويند: ما ايمان آورديم؛ و وقتي با شياطين خود خلوت کنند گويند: ما با شماييم، جز اين نيست که (مؤمنان را) مسخره مي‌کنيم. (14) |
| اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (15) |
| خدا به ايشان استهزا کند و در سرکشي مهلتشان دهد که حيران بمانند. (15) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (16) |
| آنانند که گمراهي را به راه راست خريدند، پس تجارت ايشان سود نکرد و راه هدايت نيافتند. (16) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |