| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 282 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (1) |
| پاک و منزه است خدايي که در (مبارک) شبي بنده خود (محمّد) را از مسجد حرام (مکّه معظّمه) به مسجد اقصايي که پيرامونش را مبارک و پر نعمت ساختيم سير داد تا آيات و اسرار غيب خود را به او بنماييم که او (خدا) به حقيقت شنوا و بيناست. (1) |
| وَآتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِي إِسْرَائِيلَ أَلَّا تَتَّخِذُوا مِنْ دُونِي وَكِيلًا (2) |
| و به موسي کتاب (تورات) را فرستاديم و آن را وسيله هدايت بني اسرائيل قرار داديم (و گفتيم) که غير من هيچ کس را حافظ و کارساز فرا نگيريد. (2) |
| ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَبْدًا شَكُورًا (3) |
| (اي) فرزندان کساني که به کشتي نوحشان برديم (و از هلاک نجاتشان داديم، چنانکه) نوح بسيار بنده شکرگزاري بود (شما هم مانند او شاکر باشيد تا نجات يابيد). (3) |
| وَقَضَيْنَا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا (4) |
| و در کتاب (تورات، يا در لوح محفوظ و کتاب تکوين الهي) خبر داديم و چنين مقدر کرديم که شما بني اسرائيل دو بار حتما در زمين فساد و خونريزي مي‌کنيد و تسلط و سرکشي سخت ظالمانه مي‌يابيد (يک بار به قتل اشعيا و مخالفت ارميا، و بار ديگر به قتل زکريا و يحيي). (4) |
| فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّيَارِ ۚ وَكَانَ وَعْدًا مَفْعُولًا (5) |
| پس چون وقت انتقام اول فرا رسد بندگان سخت جنگجو و نيرومند خود را (چون بخت النصر) بر شما برانگيزيم تا آنجا که در درون خانه‌هاي شما نيز جستجو کنند. و اين وعده (انتقام خدا) حتمي است. (5) |
| ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا (6) |
| آن‌گاه شما را به روي آنها برگردانيم و بر آنها غلبه دهيم و به مال و فرزندان مدد بخشيم و عدّه (جنگجويان) شما را بيشتر (از دشمن) گردانيم. (6) |
| إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ ۖ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا ۚ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِيَسُوءُوا وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِيرًا (7) |
| اگر نيکي و احسان کرديد به خود کرده‌ايد و اگر بدي و ستم کرديد باز به خود کرده‌ايد. و آن‌گاه که وقت (انتقام ظلم) ديگر شما (که کشتن يحيي و زکرياست يا عزم قتل عيسي) فرا رسيد (باز بندگاني قوي و جنگ آور را بر شما مسلط مي‌کنيم) تا اثر بيچارگي و خوف و اندوه بر رخسار شما نشانند و به مسجد بيت المقدس (معبد بزرگ شما) مانند بار اول درآيند و به هر چه رسند نابود سازند. (7) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |