| سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 250 |
|
| وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَقَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمُ الْمَثُلَاتُ ۗ وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِلنَّاسِ عَلَىٰ ظُلْمِهِمْ ۖ وَإِنَّ رَبَّكَ لَشَدِيدُ الْعِقَابِ (6) |
| (اي رسول ما) کافران پيش از تقاضاي آمرزش و احسان (به تمسخر) از تو تقاضاي تعجيل در عذاب مي‌کنند؟ در صورتي که چه عقوبت‌هاي عبرت‌آموز بر امّتان کافر گذشته رسيد! و خدا بر ظلم خلق هم بسيار صاحب عفو و مغفرت است و هم صاحب قهر و انتقام سخت است. (6) |
| وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ ۗ إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ ۖ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ (7) |
| و باز کافران (به طعنه) مي‌گويند که چرا از خدايش بر او آيت و معجزه‌اي فرستاده نشد؟ (بايد بدانند که) تنها وظيفه تو اندرز و ترسانيدن (خلق از نافرماني خدا) است و هر قومي را (از طرف خدا) رهنمايي است. (7) |
| اللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ كُلُّ أُنْثَىٰ وَمَا تَغِيضُ الْأَرْحَامُ وَمَا تَزْدَادُ ۖ وَكُلُّ شَيْءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدَارٍ (8) |
| تنها خدا مي‌داند که بار حمل آبستنان عالم چيست و بار رحمها چه نقصان و چه زيادت آرند، و مقدار همه چيز در علم ازلي خدا معين است. (8) |
| عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ (9) |
| اوست عالم به عوالم غيب و شهود و بزرگ خداي متعال (برتر از هر وصف و ادراک عقول). (9) |
| سَوَاءٌ مِنْكُمْ مَنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَمَنْ جَهَرَ بِهِ وَمَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَسَارِبٌ بِالنَّهَارِ (10) |
| در پيشگاه علم ازلي آن کس از شما که سخن به سرّ گويد يا آشکار و آن که در ظلمت شب پنهان است يا در روشني روز به کار و فعاليت مشغول است، همه يکسانند (و خدا بر همه آگاه است). (10) |
| لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ ۗ وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُ ۚ وَمَا لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَالٍ (11) |
| براي هر کس پاسبانها از پيش رو و پشت سر برگماشته شده که به امر خدا او را نگهباني کنند. خدا حال هيچ قومي را دگرگون نخواهد کرد تا زماني که خود آن قوم حالشان را تغيير دهند (و از نيکي به بدي شتابند)، و هرگاه خدا اراده کند که قومي را (به بدي اعمالشان) عقاب کند هيچ راه دفاعي نباشد و براي آنان هيچ کس را جز خدا ياراي آنکه آن بلا بگرداند نيست. (11) |
| هُوَ الَّذِي يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَطَمَعًا وَيُنْشِئُ السَّحَابَ الثِّقَالَ (12) |
| اوست که براي بيم (از قهر) و اميد (به رحمت) خود برق را به شما مي‌نمايد و ابرهاي سنگين را پديد مي‌آورد. (12) |
| وَيُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلَائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَيُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَنْ يَشَاءُ وَهُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللَّهِ وَهُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ (13) |
| و رعد (و برق و همه قواي عالم غيب و شهود) و جميع فرشتگان همه از بيم (قهر) خدا به تسبيح و ستايش او مشغولند، و صاعقه‌ها را بر سر هر قومي بخواهد مي‌فرستد، باز هم کافران در (قدرت) خدا جدل مي‌کنند با آنکه او سخت انتقام است. (13) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |