| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 235 |
|
| وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً ۖ وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ (118) |
| و اگر خداي تو مي‌خواست همه (ملل و مذاهب) خلق را يک امت مي‌گردانيد و ليکن دائم با هم در اختلاف خواهند بود. (118) |
| إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ ۚ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ ۗ وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (119) |
| مگر آن کس که خداي تو بر او رحم آورد و براي همين آفريدشان، و کلمه (قهر) خداي تو به حتم و لزوم پيوست که فرموده دوزخ را از کافران جن و انس پر خواهم ساخت. (119) |
| وَكُلًّا نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ ۚ وَجَاءَكَ فِي هَٰذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (120) |
| و ما از همه اين حکايات و اخبار انبيا بر تو بيان مي‌کنيم از آنچه که قلب تو را به آن قوي و استوار گردانيم، و در اين شرح حال رسولان آنچه حق و صواب است بر تو آمده و اهل ايمان را نيز پند و عبرت و تذکر باشد. (120) |
| وَقُلْ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنَّا عَامِلُونَ (121) |
| و با آنان که ايمان نمي‌آورند بگو که شما هر چه بتوانيد به زشتکاري و معصيت خدا بپردازيد ما هم به کار اطاعت مشغول خواهيم بود. (121) |
| وَانْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ (122) |
| و شما (جزاي کردار خود را) منتظر باشيد ما هم (پاداش عمل خود را از حق) منتظريم. (122) |
| وَلِلَّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَيْهِ يُرْجَعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِ ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (123) |
| و هر چه در آسمانها و زمين پنهان است همه براي خداست و امور عالم همه به خدا بازگردانده مي‌شود (و به دست قدرت اوست)، او را بپرست و بر او توکل کن، و پروردگار تو از آنچه مي‌کنيد غافل نيست. (123) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (1) |
| الر (اين حروف مقطعه رموز خدا و رسول است) اين است آيات کتاب الهي که حقايق را آشکار مي‌سازد. (1) |
| إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (2) |
| اين قرآن مجيد را ما به عربي فصيح فرستاديم، باشد که شما (به تعليمات او) عقل و هوش يابيد. (2) |
| نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَٰذَا الْقُرْآنَ وَإِنْ كُنْتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِينَ (3) |
| ما به بهترين روش به وحي اين قرآن بر تو حکايت مي‌کنيم و تو پيش از اين وحي هيچ از آن آگاه نبودي. (3) |
| إِذْ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ (4) |
| (اکنون متذکر شو خواب يوسف را) آن‌گاه که يوسف به پدر خود گفت: اي پدر در عالم رؤيا ديدم که يازده ستاره و خورشيد و ماه مرا سجده مي‌کردند. (4) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |