| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 256 |
|
| وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنْجَاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ (6) |
| و [ياد کن] زماني را که موسي به قومش گفت: نعمت خدا را بر خودتان به ياد آوريد، آن گاه که شما را از [چنگال] فرعونيان رهايي بخشيد، [همانان] که پيوسته شما را شکنجه سخت مي دادند، و پسرانتان را سر مي بريدند، و زنانتان را [براي بيگاري] زنده مي گذاشتند، و در اين [حوادث] آزمايش بزرگي از سوي پروردگارتان بود. (6) |
| وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ (7) |
| و [نيز ياد کنيد] هنگامي را که پروردگارتان اعلام کرد که اگر سپاس گزاري کنيد، قطعاً [نعمتِ] خود را بر شما مي افزايم، و اگر ناسپاسي کنيد، بي ترديد عذابم سخت است. (7) |
| وَقَالَ مُوسَىٰ إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ (8) |
| و موسي [به بني اسرائيل] گفت: اگر شما و همه مردم روي زمين کافر شويد [زياني به خدا نمي رسد]؛ زيرا خدا بي نياز و ستوده است. (8) |
| أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ ۛ وَالَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ ۛ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّهُ ۚ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ (9) |
| آيا خبر [پندآموز] کساني که پيش از شما بودند، به شما نرسيده؟ [خبرِ] قوم نوح و عاد و ثمود و آنان که پس از ايشان بودند که جز خدا از آنان آگاه نيست، [همه آنان اقوامي بودند که] پيامبرانشان براي آنان دلايل روشن آوردند، ولي آنان دست هايشان را [به عنوان اعتراض، استهزا، تحقير کردن و پاسخ ندادن به دعوت پيامبران] در دهان هايشان بردند و گفتند: مسلماً ما به آن رسالتي که شما به آن فرستاده شده ايد، کافريم و نسبت به آنچه ما را به آن دعوت مي کنيد، به شدت در شک و ترديديم!! (9) |
| ۞ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۚ قَالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا تُرِيدُونَ أَنْ تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ (10) |
| پيامبرانشان گفتند: آيا در خدا که آفريننده آسمان ها و زمين است، شکي هست؟ او شما را دعوت [به ايمان] مي کند تا همه گناهانتان را بيامرزد، و شما را تا زمان معينِ [عمرتان] مهلت مي دهد. پاسخ دادند: شما بشرهايي مانند ما هستيد که مي خواهيد ما را از معبودهايي که پدرانمان مي پرستيدند باز داريد؛ پس [شما] دليل روشني [بر اثبات رسالت خود که مورد پسند ما باشد] بياوريد. (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |