| سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 255 |
|
| وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا ۚ قُلْ كَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ (43) |
| کافران مي گويند: تو فرستاده [خدا] نيستي. بگو: کافي است که خدا [با آيات محکم و استوار قرآنش] و کسي [چون اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب] که دانش کتاب نزد اوست، ميان من و شما [نسبت به پيامبري ام] گواه باشند. (43) |
| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الر ۚ كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (1) |
| الر ـ [اين] کتابي است که آن را بر تو نازل کرديم تا مردم را به اجازه پروردگارشان از تاريکي ها [يِ جهل، گمراهي و طغيان] به سوي روشناييِ [معرفت، عدالت و ايمان و در حقيقت] به سوي راه [خدايِ] تواناي شکست ناپذير و ستوده بيرون آوري. (1) |
| اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَوَيْلٌ لِلْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ شَدِيدٍ (2) |
| خدايي که آنچه در آسمان ها و زمين است، در سيطره مالکيّت و فرمانروايي اوست؛ و واي بر کافران از عذابي سخت. (2) |
| الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا ۚ أُولَٰئِكَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ (3) |
| همانان که زندگي دنيا را بر آخرت ترجيح مي دهند و [مردم را] از راه خدا باز مي دارند و مي خواهند آن را [با وسوسه و اغواگري] کج نشان دهند؛ اينان در گمراهي دوري هستند. (3) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ۖ فَيُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (4) |
| و ما هيچ پيامبري را جز به زبان قومش نفرستاديم تا [بتواند به وسيله آن زبان، پيام وحي را به روشني] براي آنان بيان کند. پس خدا هر کس را بخواهد [به کيفر لجاجت و عنادش] گمراه مي کند، و هر کس را بخواهد، هدايت مي نمايد، و او تواناي شکست ناپذير و حکيم است. (4) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (5) |
| و همانا موسي را با نشانه هاي خود فرستاديم [و به او وحي کرديم] که قوم خود را از تاريکي ها به سوي روشنايي بيرون آور و روزهاي خدا را [که روزهاي رحمت، عذاب، پيروزي و شکست است] به آنان يادآوري کن، بي ترديد در اين روزهاي خدا براي هر شکيباي سپاس گزاري نشانه هايي [از توحيد، ربوبيّت و قدرت خدا] است. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |