| سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 254 |
|
| ۞ مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ أُكُلُهَا دَائِمٌ وَظِلُّهَا ۚ تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَوْا ۖ وَعُقْبَى الْكَافِرِينَ النَّارُ (35) |
| صفت بهشتي که به پرهيزکاران وعده داده شده [چنين است که] از زير [درختانِ] آن نهرها جاري است، ميوه ها و سايه اش هميشگي است. اين عاقبت و فرجام کساني است که [در همه امور زندگي] پرهيزکاري کردند و فرجام کافران آتش است. (35) |
| وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ ۖ وَمِنَ الْأَحْزَابِ مَنْ يُنْكِرُ بَعْضَهُ ۚ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَلَا أُشْرِكَ بِهِ ۚ إِلَيْهِ أَدْعُو وَإِلَيْهِ مَآبِ (36) |
| و کساني که کتاب آسماني به آنان عطا کرديم از آنچه بر تو نازل شده است، خوشحالند. و برخي از گروه ها [يِ اهل کتاب] بخشي از آن را منکرند، بگو: من فرمان يافته ام که خداي يکتا را بپرستم و شريکي براي او قرار ندهم، تنها به سوي او دعوت مي کنم و بازگشتم فقط به سوي اوست. (36) |
| وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِيًّا ۚ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَمَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا وَاقٍ (37) |
| و همان گونه [که پيش از اين کتاب هاي آسماني نازل کرديم] قرآن را فرماني [گويا و] روشن نازل نموديم، و اگر از هواها و تمايلات آنان پس از دانشي که [مانند قرآن] برايت آمده پيروي کني، براي تو در برابر [عذاب] خدا هيچ ياور و نگه دارنده اي نخواهد بود. (37) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّيَّةً ۚ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتَابٌ (38) |
| و همانا پيش از تو پيامبراني را فرستاديم، و براي آنان همسران و فرزنداني قرار داديم. و هيچ پيامبري را نسزد که معجزه اي بياورد مگر به فرمان خدا. براي هر زماني برنامه مقدّر شده اي [ثبت] است. (38) |
| يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ ۖ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ (39) |
| خدا هر چه را بخواهد محو مي کند و هر چه را بخواهد ثابت و پابرجا مي نمايد، و "امّ الکتاب "نزد اوست (39) |
| وَإِنْ مَا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ (40) |
| و اگر پاره اي از عذاب ها را که به منکران وعده مي دهيم به تو نشان دهيم [مي بيني که بسيار سخت و دردناک است] يا اگر تو را [پيش از فرا رسيدن آن عذاب ها] قبض روح کنيم [در قيامت عذابشان را خواهي ديد؛ در هر صورت] تنها وظيفه تو ابلاغ [وحي] است و حسابرسي بر عهده ماست. (40) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ وَاللَّهُ يَحْكُمُ لَا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (41) |
| آيا نمي دانند که ما همواره به زمين مي پردازيم و از اطراف [و جوانب] آن [که ملت ها، اقوام، تمدن ها و دانشمندانش هستند] مي کاهيم؟ و خدا حکم مي کند؛ و هيچ بازدارنده اي براي حکمش نيست، و او در حسابرسي سريع است. (41) |
| وَقَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا ۖ يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ ۗ وَسَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ (42) |
| کساني که پيش از اين کافران لجوج و منکران عنود بودند [در برابر حکومت و حکم خدا] مکر ونيرنگ کردند [ولي به هدفشان نرسيدند] چرا که همه تدبيرها و نقشه ها در اختيار خداست؛ زيرا او هر کاري را هر کس انجام مي دهد، مي داند [به همين سبب مکر و نيرنگ هر کس را با تدبير و نقشه حکيمانه اش باطل و نابود مي کند] و کافران و منکران به زودي خواهند دانست که فرجامِ [نيک و بدِ] سرايِ ديگر براي کيست؟ (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |