| سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 249 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| المر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ ۗ وَالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ (1) |
| المر ـ اين آياتِ [با عظمتِ] کتابِ [الهي] است، و آنچه از سوي پروردگارت بر تو نازل شده، سراسر حق و راستي است [چنان حقّي که هيچ باطلي در آن راه ندارد] ولي بيشتر مردم [به سبب عناد و لجاجت] ايمان نمي آورند. (1) |
| اللَّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ۖ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۚ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ بِلِقَاءِ رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ (2) |
| خداست که آسمان ها را بدون پايه هايي که آنها را ببينيد، برافراشت، آن گاه بر تخت فرمانروايي [و حکومت بر آفرينش] چيره و مسلط شد، و خورشيد و ماه را رام و مسخّر ساخت، که هر کدام تا زمان معيني روانند، کار [جهان و جهانيان] را تدبير مي کند، نشانه ها [ي قدرت و حکمتش] را [در پهنه آفرينش] به روشني بيان مي کند تا شما به ديدار [قيامت و محاسبه شدن اعمال به وسيله] پروردگارتان يقين کنيد. (2) |
| وَهُوَ الَّذِي مَدَّ الْأَرْضَ وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْهَارًا ۖ وَمِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ ۖ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (3) |
| و اوست که زمين را گسترانيد، و در آن کوه هايي استوار و نهرهايي پديد آورد و در آن از همه محصولات و ميوه ها جفت دوتايي [که نر و ماده است] قرار داد، شب را به روز مي پوشاند، [تا ادامه حيات براي همه نباتات و موجودات زنده ممکن باشد]؛ يقيناً در اين امور براي مردمي که مي انديشند نشانه هايي [بر توحيد، ربوبيّت و قدرت خدا] ست. (3) |
| وَفِي الْأَرْضِ قِطَعٌ مُتَجَاوِرَاتٌ وَجَنَّاتٌ مِنْ أَعْنَابٍ وَزَرْعٌ وَنَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَغَيْرُ صِنْوَانٍ يُسْقَىٰ بِمَاءٍ وَاحِدٍ وَنُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَىٰ بَعْضٍ فِي الْأُكُلِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (4) |
| در زمين قطعه هايي مختلف و گوناگون، و باغ هايي از انگور و کشتزار و درختان خرمايي است که بر يک ريشه و غير يک ريشه [مي رويند]. ما برخي از آنان را در ميوه و محصول با آنکه از يک آب سيراب مي شوند بر برخي ديگر برتري مي دهيم. بي ترديد در اين امور براي مردمي که تعقّل مي کنند، نشانه هايي [بر توحيد، ربوبيّت و قدرت خدا] ست. (4) |
| ۞ وَإِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (5) |
| اگر بخواهي تعجب کني، پس تعجب از گفتار منکران لجوج است که [بدون توجه به قدرت خدا که آنان را از خاک پديد آورد، مي گويند]: آيا ما هنگامي که [پس از مردن] خاک شديم، به راستي در آفرينش جديدي خواهيم بود؟! اينانند که به پروردگارشان کافر شدند، و اينانند که در گردنشان بندها و زنجيرها [ي گمراهي در دنيا و عذاب در آخرت] است، و اينان اهل آتش اند و در آن جاودانه اند. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |