| سوره 58 | سوره مبارکه المجادلة | صفحه 543 |
|
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ مَا يَكُونُ مِنْ نَجْوَىٰ ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَىٰ مِنْ ذَٰلِكَ وَلَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا ۖ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (7) |
| آيا ندانسته‌اى که خدا هر چه را در آسمانها و زمين است مى‌داند؟ هيچ سه کس با هم نجوا نکنند مگر آنکه خداوند چهارمين آنهاست و هيچ پنج کس نباشند مگر آنکه خداوند ششمين آنهاست. و نه کمتر از اين -هر جا که باشند- و نه بيشتر از اين، مگر آنکه خدا با آنهاست. سپس همه را در روز قيامت به کارهايى که کرده‌اند، آگاه مى‌کند. زيرا خدا بر همه چيز آگاه است. (7) |
| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَىٰ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَيَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَإِذَا جَاءُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَيَقُولُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ لَوْلَا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ ۚ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَهَا ۖ فَبِئْسَ الْمَصِيرُ (8) |
| آيا آنها را که از نجوا منع شده بودند نديدى که کارى را که از آن منع شده بودند از سر گرفتند و باز هم براى گناه و دشمنى و نافرمانى از پيامبر با هم نجوا مى‌کنند؟ و چون نزد تو مى‌آيند، به گونه‌اى تو را سلام مى‌گويند که خدا تو را بدان گونه سلام نگفته است، و در دل مى‌گويند: چرا خدا ما را بدانچه مى‌گوييم عذاب نمى‌کند؟ جهنم برايشان کافى است. بدان داخل مى‌شوند، و اين بد سرانجامى است. (8) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (9) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، اگر با يکديگر نجوا مى‌کنيد، در باب گناه و دشمنى و نافرمانى از پيامبر نجوا مکنيد، بلکه در باب نيکى و پرهيزگارى نجوا کنيد. از آن خدايى که همگان نزد او گرد مى‌آييد بترسيد. (9) |
| إِنَّمَا النَّجْوَىٰ مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيْسَ بِضَارِّهِمْ شَيْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (10) |
| هر آينه نجواکردن کار شيطان است که مى‌خواهد مؤمنان را محزون کند و حال آنکه هيچ زيانى، جز به فرمان خداوند، به آنها نمى‌رساند. و مؤمنان بايد که بر خدا توکل کنند. (10) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ ۖ وَإِذَا قِيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (11) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، چون شما را گويند در مجالس جاى باز کنيد، جاى باز کنيد تا خدا در کار شما گشايش دهد. و چون گويند که برخيزيد، برخيزيد. خدا آنهايى را که ايمان آورده‌اند و کسانى را که دانش يافته‌اند به درجاتى برافرازد، و خدا به کارهايى که مى‌کنيد آگاه است. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |