| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 49 |
|
| ۞ وَإِنْ كُنْتُمْ عَلَىٰ سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُوا كَاتِبًا فَرِهَانٌ مَقْبُوضَةٌ ۖ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ ۗ وَلَا تَكْتُمُوا الشَّهَادَةَ ۚ وَمَنْ يَكْتُمْهَا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (283) |
| هرگاه در سفر بوديد و کاتبى نيافتيد، بايد چيزى به گرو گرفته شود، و اگر کسى از شما ديگرى را امين دانست، آن کس که امين دانسته شده امانت را بازدهد و بايد از اللّه، پروردگارش، بترسد. و شهادت را کتمان مکنيد. هر کس که شهادت را کتمان کند، به دل گناهکار است و خدا از کارى که مى‌کنيد آگاه است. (283) |
| لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَإِنْ تُبْدُوا مَا فِي أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ ۖ فَيَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (284) |
| از آن خداست هر چه در آسمانها و زمين است. آنچه را که در دل داريد خواه آشکارش سازيد يا پوشيده‌اش داريد، خدا شما را بدان بازخواست خواهد کرد. پس هر که را که بخواهد مى‌آمرزد و هر که را بخواهد عذاب مى‌کند. و خدا بر هر کارى تواناست. (284) |
| آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ ۚ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ ۚ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ (285) |
| پيامبر، خود به آنچه از جانب پروردگارش به او نازل شده ايمان دارد. و همه مؤمنان، به خدا و فرشتگانش و کتابهايش و پيامبرانش ايمان دارند. ميان هيچ يک از پيامبرانش فرقى نمى‌نهيم. گفتند: شنيديم و اطاعت کرديم، اى پروردگار ما، آمرزش تو را خواستاريم که سرانجام همه به سوى توست. (285) |
| لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (286) |
| خدا هيچ کس را جز به اندازه طاقتش مکلّف نمى‌کند. نيکيهاى هر کس از آن خود اوست و بديهايش از آن خود اوست. اى پروردگار ما، اگر فراموش کرده‌ايم يا خطايى کرده‌ايم، ما را بازخواست مکن. اى پروردگار ما، آن گونه که بر امّتهاى پيش از ما تکليف گران نهادى، تکليف گران بر ما منه و آنچه را که طاقت آن نداريم، بر ما تکليف مکن. گناه ما ببخش و ما را بيامرز و بر ما رحمت آور. تو مولاى ما هستى. پس ما را بر گروه کافران پيروز گردان. (286) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |