| سوره 38 | سوره مبارکه ص | صفحه 454 |
|
| اصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ (17) |
| بر هر چه مى‌گويند صبر کن. و از بنده ما داود قدرتمند، که همواره به درگاه ما توبه مى‌کرد، يادآور. (17) |
| إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِشْرَاقِ (18) |
| ما کوه‌ها را رام کرديم و کوه‌ها هر شامگاه و بامدادان با او تسبيح مى‌کردند. (18) |
| وَالطَّيْرَ مَحْشُورَةً ۖ كُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ (19) |
| و پرندگان بر او گرد مى‌آمدند، همه فرمانبر او بودند. (19) |
| وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ وَآتَيْنَاهُ الْحِكْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ (20) |
| فرمانرواييش را استوارى بخشيديم و او را حکمت و فصاحت در سخن عطا کرديم. (20) |
| ۞ وَهَلْ أَتَاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرَابَ (21) |
| آيا خبر آن مدعيان را شنيده‌اى آنگاه که از ديوار قصر بالا رفتند؟ (21) |
| إِذْ دَخَلُوا عَلَىٰ دَاوُودَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ خَصْمَانِ بَغَىٰ بَعْضُنَا عَلَىٰ بَعْضٍ فَاحْكُمْ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَلَا تُشْطِطْ وَاهْدِنَا إِلَىٰ سَوَاءِ الصِّرَاطِ (22) |
| بر داود داخل شدند. داود از آنها ترسيد. گفتند: مترس، ما دو مدعى هستيم که يکى بر ديگرى ستم کرده است. ميان ما به حق داورى کن و پاى از عدالت بيرون منه و ما را به راه راست هدايت کن. (22) |
| إِنَّ هَٰذَا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً وَلِيَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَكْفِلْنِيهَا وَعَزَّنِي فِي الْخِطَابِ (23) |
| اين برادر من است. او را نَوَد و نُه ميش است و مرا يک ميش. مى‌گويد: آن را هم به من واگذار، و در دعوى بر من غلبه يافته است. (23) |
| قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَىٰ نِعَاجِهِ ۖ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَقَلِيلٌ مَا هُمْ ۗ وَظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاكِعًا وَأَنَابَ ۩ (24) |
| داود گفت: او که ميش تو را از تو مى‌خواهد تا به ميشهاى خويش بيفزايد بر تو ستم مى‌کند. و بسيارى از شريکان جز کسانى که ايمان آورده‌اند و کارهاى شايسته کرده‌اند -و اينان نيز اندک هستند- بر يکديگر ستم مى‌کنند. و داود دانست که او را آزموده‌ايم. پس از پروردگارش آمرزش خواست و به رکوع درافتاد و توبه کرد. (24) |
| فَغَفَرْنَا لَهُ ذَٰلِكَ ۖ وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَىٰ وَحُسْنَ مَآبٍ (25) |
| ما اين خطايش را بخشيديم. او را به درگاه ما تقرب است و بازگشتى نيکو. (25) |
| يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ (26) |
| اى داود، ما تو را خليفه روى زمين گردانيديم. در ميان مردم به حق داورى کن و از پى هواى نفس مرو که تو را از راه خدا منحرف سازد. آنان که از راه خدا منحرف شوند، بدان سبب که روز حساب را از ياد برده‌اند، به عذابى شديد گرفتار مى‌شوند. (26) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |