| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 416 |
|
| وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاكِسُو رُءُوسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ (12) |
| تو را عبرت است آنگاه که مجرمان را در نزد پروردگارشان سرافکنده بينى. گويند: اى پروردگار ما، ديديم و شنيديم. اکنون ما را بازگردان تا کارى شايسته کنيم، که اينک به يقين رسيده‌ايم. (12) |
| وَلَوْ شِئْنَا لَآتَيْنَا كُلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا وَلَٰكِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (13) |
| اگر مى‌خواستيم، هدايت هر کس را به او ارزانى مى‌داشتيم. ولى وعده من که جهنم را از همه جنيان و آدميان پر مى‌کنم، حق است. (13) |
| فَذُوقُوا بِمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا إِنَّا نَسِينَاكُمْ ۖ وَذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (14) |
| به کيفر آنکه ديدار چنين روزى را فراموش کرده بوديد، اکنون بچشيد. ما نيز شما را از ياد برده‌ايم. به سزاى کارهايى که مى‌کرده‌ايد عذاب جاويد را بچشيد. (14) |
| إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ ۩ (15) |
| تنها کسانى به آيات ما ايمان آورده‌اند که چون آيات ما را بشنوند به سجده بيفتند و پروردگارشان را به پاکى بستايند و سرکشى نکنند. (15) |
| تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (16) |
| از بستر خواب پهلو تهى مى‌کنند، پروردگارشان را با بيم و اميد مى‌خوانند و از آنچه به آنها داده‌ايم انفاق مى‌کنند. (16) |
| فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (17) |
| و هيچ کس از آن مايه شادمانى خبر ندارد که به پاداش کارهايى که مى‌کرده برايش اندوخته شده است. (17) |
| أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًا كَمَنْ كَانَ فَاسِقًا ۚ لَا يَسْتَوُونَ (18) |
| آيا آن کس که ايمان آورده همانند کسى است که عصيان مى‌ورزد؟ نه، برابر نيستند. (18) |
| أَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوَىٰ نُزُلًا بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (19) |
| اما آنان که ايمان آورده‌اند و کارهاى شايسته کرده‌اند، به پاداش اعمالى که مى‌کرده‌اند منزلگاهى در باغهاى بهشت خواهند يافت. (19) |
| وَأَمَّا الَّذِينَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۖ كُلَّمَا أَرَادُوا أَنْ يَخْرُجُوا مِنْهَا أُعِيدُوا فِيهَا وَقِيلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (20) |
| و اما عصيان‌پيشگان، منزلگاهشان آتش است. هرگاه که بخواهند از آن بيرون آيند، بار ديگر آنها را به درون آتش باز گردانند و بگويندشان: بچشيد عذاب آتشى را که دروغش مى‌پنداشتيد. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |