| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 429 |
|
| أَفْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَمْ بِهِ جِنَّةٌ ۗ بَلِ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ فِي الْعَذَابِ وَالضَّلَالِ الْبَعِيدِ (8) |
| نمى دانيم آيا اين مرد عاقل است و آگاهانه سخن دروغينى را که خود ساخته است به خدا نسبت مى دهد و يا نوعى جنون دامنگيرش شده و آنچه مى گويد خيالبافىِ اوست . نه هيچ کدام نيست ، ولى آنان که به حيات بازپسين ايمان ندارند در عذاب گرفتارند ، از اين رو به بيراهه مى روند; بيراهه اى که با حق فاصله اى دور دارد . (8) |
| أَفَلَمْ يَرَوْا إِلَىٰ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنْ نَشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَيْهِمْ كِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِكُلِّ عَبْدٍ مُنِيبٍ (9) |
| آيا به آسمان و زمين که پيش روى آنان و پشت سرشان است نظر نيفکنده اند ؟ اگر بخواهيم زمين را مى شکافيم و آنان را در زمين فرو مى بريم و يا پاره هايى از آسمان بر آنان مى افکنيم و هلاکشان مى کنيم . همانا در اين اندرز و اخطار براى هر بنده اى که از نافرمانى خدا به اطاعت او روى آورد نشانه اى است . (9) |
| ۞ وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا ۖ يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ ۖ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ (10) |
| همانا ما به داود از جانب خود عطيه اى داديم ، آن گاه که کوه ها و مرغان هوا را براى او رام ساختيم و گفتيم : اى کوه ها و اى پرندگان ، در تسبيح خدا با او هم آواز شويد و خداى را پياپى تسبيح گوييد ، و نيز آهن را براى او نرم ساختيم . (10) |
| أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَقَدِّرْ فِي السَّرْدِ ۖ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (11) |
| و گفتيم : زره هاى فراخ بساز و در بافتن حَلقه هاى آن اندازه نگهدار و آنها را متناسب با يکديگر بساز ، و به او و مردمش سفارش کرديم که کارى شايسته کنيد که من آنچه را انجام مى دهيد مى بينم . (11) |
| وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ ۖ وَأَسَلْنَا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ ۖ وَمِنَ الْجِنِّ مَنْ يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَمَنْ يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ (12) |
| و باد را به تسخير سليمان درآورديم که سير بامداد آن ( از ابتداى روز تا هنگام ظهر ) سير يک ماه ، و سير عصرگاهش ( از ظهر تا هنگام غروب ) سير يک ماه راه بود ، و مس را ] در معدنش [ براى او ذوب کرديم که بسان چشمه اى روان بود ، و از جن کسانى بودند که به فرمان پروردگارشان در برابر او کار مى کردند ، و ] چنين مقرّر کرديم که [ هر کس از آنها از دستور ما سرپيچى کند و به فرمان سليمان نباشد ، از عذاب آتش فروزان به او بچشانيم . (12) |
| يَعْمَلُونَ لَهُ مَا يَشَاءُ مِنْ مَحَارِيبَ وَتَمَاثِيلَ وَجِفَانٍ كَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَاسِيَاتٍ ۚ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُكْرًا ۚ وَقَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ (13) |
| جنيان براى او هر چه مى خواست : از عبادتگاه ها ، مجسمه ها ، ظروف غذا که در بزرگى به حوضچه ها مى ماندند ، و ديگ هاى بزرگ که در يک نقطه ثابت بودند ، مى ساختند . اى خاندان داود ، براى سپاسگزارى به درگاه خدا کارهاى شايسته کنيد ، و بدانيد که سپاسگزاران بسى بلند مرتبه اند ، و اندکى از بندگان من سپاسگزارند . (13) |
| فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَىٰ مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنْسَأَتَهُ ۖ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ (14) |
| سليمان بر عصاى خود تکيه کرده بود که ما به مرگ وى حکم کرديم . وقتى او را ميرانديم ، چيزى جز موريانه جن و انس را به مرگ او رهنمون نشد ، ] به اين طريق که [ آن جنبنده خاکى عصاى سليمان را مى خورد ، تا عصا شکست و او بر زمين افتاد ، آن گاه که فرو افتاد جنيان دريافتند که اگر غيب مى دانستند ، قبلاً از مرگ سليمان آگاه مى شدند و در آن فاصله در عذاب خوارکننده نمى ماندند . (14) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |