| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 256 |
|
| وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنْجَاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ (6) |
| و ياد کن زمانى را که موسى به قومش گفت : آن نعمتى که خدا به شما ارزانى داشت به خاطر آوريد ، آن گاه که شما را از فرعونيان رهايى بخشيد . آنان پيوسته عذاب ناگوار به شما مى چشاندند ، و براى نابود کردن نسل شما پسرانتان را سر مى بريدند و زنانتان را براى کنيزى و خدمت زنده مى گذاشتند ، و در اين امر براى شما از جانب پروردگارتان آزمونى بزرگ بود . (6) |
| وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ (7) |
| و ياد کن زمانى را که پروردگارتان اعلام کرد که اگر سپاسگزارى کنيد ، قطعاً بر نعمت هاى شما مى افزايم ، و اگر ناسپاسى کنيد و به کفر و گناه روى آوريد ، بى ترديد عذاب من سخت است . (7) |
| وَقَالَ مُوسَىٰ إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ (8) |
| و موسى به قومش گفت : اگر شما و کسانى که در زمينند يکسره ناسپاسى کنيد و کافر شويد ، به خدا زيانى نمى رسد ، زيرا خداوند بى نياز و ستوده است . (8) |
| أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ ۛ وَالَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ ۛ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّهُ ۚ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ (9) |
| آيا داستان هلاکت کسانى که پيش از شما بودند : قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که بعد از آنان بودند به شما نرسيده است ؟ هيچ کس جز خدا از حقيقت حالشان و تاريخ حياتشان آگاه نيست . پيامبرانشان با دلايلى روشنگر به سويشان آمدند ، ولى آنان دست پيامبران را به دهانشان برگرداندند ( آنان را به سکوت واداشتند ) و گفتند : ما به آيينى که شما براى آن فرستاده شده ايد کافريم و در درستىِ آنچه ما را بدان فرا مى خوانيد ترديد داريم و دعوت شما به يکتاپرستى مايه بدگمانى ما شده است . (9) |
| ۞ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۚ قَالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا تُرِيدُونَ أَنْ تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ (10) |
| پيامبرانشان گفتند : آيا در يکتايى خدا که پديدآورنده آسمان ها و زمين و سامان دهنده آنهاست ترديدى هست ؟ او شما را دعوت مى کند تا پاره اى از گناهان شما را بر شما ببخشايد و تا سرآمدى معيّن به شما مهلت دهد ، زيرا اگر بخشوده نشويد ، پيش از مهلت مقرّر ، به سزاى گناهانتان به هلاکت خواهيد رسيد . گفتند : شما جز بشرى مانند ما نيستيد ; اگر از جانب خدا پيامى به شما مى رسيد به ما نيز رسيده بود . شما مى خواهيد با اين ادّعا ما را از آنچه پدرانمان مى پرستيدند بازداريد . اگر از جانب خدا فرستاده شده ايد براى ما معجزه اى آشکار بياوريد . (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |