| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 19 |
|
| وَلَنْ تَرْضَىٰ عَنْكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (120) |
| هرگز يهوديان و مسيحيان از تو خشنود نمى شوند مگر اين که از آيين آنها پيروى کنى . به آنان بگو : فقط هدايت خدا که قرآن بيانگر آن است ، هدايت است . و اگر پس از آن که آگاهى براى تو حاصل شده است ، از کيش آنها که برخاسته از هواهاى نفسانى آنان است پيروى کنى ، در برابر خدا هيچ سرپرست و ياورى نخواهى داشت . (120) |
| الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَٰئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۗ وَمَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (121) |
| کسانى که کتاب آسمانى به آنان داده ايم حالى که آن را آن گونه که بايسته تلاوت است تلاوت مى کنند ، به قرآن ايمان مى آورند ، و کسانى که بدان کفر ورزند خود زيانکار خواهند بود . (121) |
| يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (122) |
| اى بنى اسرائيل ، نعمت مرا که به شما ارزانى کردم به خاطر داشته باشيد ، و ياد کنيد که من شما را با دادنِ نعمت هاى فراوان بر ساير امّت ها برترى بخشيدم . (122) |
| وَاتَّقُوا يَوْمًا لَا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنْفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (123) |
| و بترسيد از روزى که هيچ کس چيزى از عذاب را از ديگرى کفايت نمى کند و در برابر عذاب فديه اى از او پذيرفته نمى شود و شفاعتى سودش نمى دهد و يارى نمى شوند . (123) |
| ۞ وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (124) |
| و چون ابراهيم را پروردگارش به کارهايى که او را بدانها امر فرمود بيازمود و وى را به انجام آنها موفق ساخت ، گفت : من تو را پيشواى مردم قرار خواهم داد . ابراهيم گفت : آيا از فرزندان من نيز کسى را پيشواى مردم قرار مى دهى ؟ فرمود : امامت ، عهدِ من است ، و عهدِ من به کسانى از فرزندان تو که ستمکارند نمى رسد . (124) |
| وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى ۖ وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَنْ طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ (125) |
| و ياد کن زمانى را که آن خانه ( کعبه ) را بازگشتگاهى براى مردم و مکانى امن قرار داديم ; پس براى انجام مراسم حج به آن جا برويد و از مقام ابراهيم جايگاهى براى دعا برگزينيد . و به ابراهيم و اسماعيل فرموديم : خانه ام را ويژه عبادت سازيد و آن را به طواف کنندگان و معتکفان و نمازگزارانِ رکوع کننده و سجده کننده اختصاص دهيد . (125) |
| وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ قَالَ وَمَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَىٰ عَذَابِ النَّارِ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (126) |
| و ياد کن زمانى را که ابراهيم گفت : پروردگارا ، اين سرزمين را شهرى امن قرار ده ، و از مردمش کسانى را که به خدا و روز قيامت ايمان آورده اند ، از ميوه ها و محصولات روزى عطا فرما . پروردگارش گفت : ولى هر که کافر شود ، به او اندک بهره اى مى دهم ، سپس او را به اجبار به سوى عذاب آتش خواهم برد ، و آن بد بازگشتگاهى است . (126) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |