| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 261 |
|
| مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ ۖ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ (43) |
| در حالى که با ترس [به سوى موقف حساب] شتابانند و سرهايشان را بالا گرفته اند و پلک هايشان به هم نمى خورد و دل هايشان خالى [و از وحشت فرو ريخته] است. (43) |
| وَأَنْذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُوا رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ ۗ أَوَلَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ مَا لَكُمْ مِنْ زَوَالٍ (44) |
| و مردم را بيم ده از روزى که عذاب به سوى آنان مى آيد; پس کسانى که ستم کرده اند مى گويند: پروردگارا! ما را تا زمانى نزديک (کوتاه) مهلت ده تا دعوتت را اجابت کنيم و از رسولانت پيروى نماييم. آيا [شما طغيان نکرديد] و شما نبوديد که پيش از اين سوگند ياد مى کرديد که هرگز براى شما زوالى نيست؟ (44) |
| وَسَكَنْتُمْ فِي مَسَاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ وَتَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَكُمُ الْأَمْثَالَ (45) |
| و در مسکن هاى کسانى که به خود ستم کردند، ساکن شديد; در حالى که براى شما روشن شده بود که با آنان چه کرديم، و براى شما مَثَل ها زديم. (45) |
| وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَإِنْ كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ (46) |
| و همانا [آنان]نيرنگ خود را به کار بستند و نيرنگشان نزد خدا [آشکار]است; هر چند که از نيرنگ آنان کوه ها از جا کنده شود. (46) |
| فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ (47) |
| پس هرگز مپندار که خدا در وعده خود با رسولانش خلاف مى کند، بى ترديد خدا عزّتمند و انتقام گيرنده است. (47) |
| يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ ۖ وَبَرَزُوا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ (48) |
| روزى که زمين به غير اين زمين تبديل شود و آسمان ها نيز [ چنين شوند] و [همه] در پيشگاه خداى يگانه قهار حاضر گردند. (48) |
| وَتَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ (49) |
| و مجرمان را در آن روز مى بينى که در غل ها به هم بسته شده اند. (49) |
| سَرَابِيلُهُمْ مِنْ قَطِرَانٍ وَتَغْشَىٰ وُجُوهَهُمُ النَّارُ (50) |
| پيراهن هايشان از قطران (قير) است و چهره هايشان را آتش مى پوشاند. (50) |
| لِيَجْزِيَ اللَّهُ كُلَّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (51) |
| تا [بدين گونه] خدا هر کسى را در برابر آنچه کسب کرده است، سزا دهد. بى شک خدا زود حساب است. (51) |
| هَٰذَا بَلَاغٌ لِلنَّاسِ وَلِيُنْذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ (52) |
| اين ابلاغى است براى مردم و براى اين که به وسيله آن هشدار داده شوند و براى اين که بدانند او معبودى يگانه است و براى اين که خردمندان هشيار گردند. (52) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |