| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 157 |
|
| وَلَقَدْ جِئْنَاهُمْ بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَىٰ عِلْمٍ هُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (52) |
| و همانا ما کتابى برايشان آورديم که آن را از روى علم تفصيل داده ايم تا هدايت و رحمتى باشد براى مردمى که ايمان نمى آورند. (52) |
| هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ ۚ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَلْ لَنَا مِنْ شُفَعَاءَ فَيَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ قَدْ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (53) |
| آيا آنان جز در انتظار تحقّق يافتن [تهديدهاى ]آنند؟ روزى که آن [تهديدها ]تحقّق يابد کسانى که قبلا آن را فراموش کرده اند مى گويند: به راستى رسولان پروردگارمان حق را آوردند، پس آيا شفيعانى براى ما هست که به سود ما شفاعت کنند يا برگردانده شويم تا غير از آنچه انجام مى داديم انجام دهيم؟ بى شک آنان [سرمايه فطرت ]خود را از دست داده اند و آنچه به دروغ مى ساختند از دستشان رفته است. (53) |
| إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (54) |
| همانا پروردگار شما آن خدايى است که آسمان و زمين را در شش روز آفريد، آنگاه بر تخت [فرمانروايى ]استقرار يافت، روز را به شب ـ که شتابان آن را مى طلبد ـ مى پوشاند، و خورشيد و ماه و ستارگان را که به فرمان او رام شده اند [نيز آفريد]. آگاه باشيد که آفرينش و فرمان مختصّ او است. متعالى و والاست خدا که صاحب اختيار جهانيان است. (54) |
| ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ (55) |
| پروردگار خود را از روى تضرّع و در نهان بخوانيد [و تجاوز نکنيد، ]همانا او تجاوزکاران را دوست نمى دارد. (55) |
| وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ (56) |
| و در زمين بعد از اصلاح آن فساد نکنيد، و او را از روى بيم و اميد بخوانيد، همانا رحمت خدا به نيکوکاران نزديک است. (56) |
| وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَنْزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ ۚ كَذَٰلِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (57) |
| و او است کسى که بادها را مژده دهنده پيشاپيش [باران ]رحمتش مى فرستد، تا آنگاه که ابرهاى گرانبار را برداشتند آن را به سوى سرزمينى مرده مى رانيم، پس به وسيله آن، آب نازل مى کنيم و با آن از همه نوع محصول پديد مى آوريم. اينگونه مردگان را [از قبرها ]خارج مى سازيم. [اين مثل را آوريم ]باشد که شما متذکّر شويد. (57) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |